Η αντίσταση στην αλλαγή και την πρόοδο και η υπεράσπιση των κεκτηµένων καταγράφηκαν ως επιδιώξεις οργανωµένων κλειστών οµάδων στη Μεταπολίτευση. Αφ’ ης στιγµής οι παίκτες (από τα συνδικάτα του ∆ηµοσίου µέχρι τα πανεπιστήµια) έλαβαν θέσεις στα δεξιά, στ’ αριστερά ή και στον πυρήνα του κατεστηµένου, καθορίζοντας την κατανοµή των προσόδων, ουδείς επιθυµούσε οποιαδήποτε µεταβολή στη διάταξη και τον έλεγχο των «στρατηγικών υψωµάτων» που είχαν κατακτηθεί. Σήµερα, που η κρίση έχει γενικευτεί και το σύστηµα εξουσίας καταρρέει, οι παράγοντες της ακινησίας δίνουν τις τελευταίες µάχες τους. Πρόκειται για µάχες σκληρές, αλλά ανούσιες· γιατί ανούσιο είναι σε εποχές συθέµελου κοινωνικού κλονισµού κάποιοι να νοµίζουν ότι µπορεί να προστατεύσουν το µερτικό και τη ρουτίνα τους.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
