Τον Φεβρουάριο του 2006 η προεδρία της Γαλλίας και όλα τα κόµµατα κινητοποιήθηκαν για έναν νεαρό εβραίο, τον Ιλάν Χαλιµί, ο οποίος βασανίστηκε και δολοφονήθηκε. Αλλά τρεις βδοµάδες αργότερα όλοι σιώπησαν, όταν ένας 40χρονος αλγερινής καταγωγής έπεσε νεκρός στο Ουλέν, από τις σφαίρες ενός ρατσιστή. Κανείς δεν έµαθε ποτέ ούτε το όνοµά του.

Τα τελευταία χρόνια ταινίες, µυθιστορήµατα και τηλεοπτικές σειρές υπενθυµίζουν το Ολοκαύτωµα και το Σοά (Η γενοκτονία των εβραίων της Ευρώπης), ενώ για χρόνια µετά τον πόλεµο αυτά τα ζητήµατα δεν ήταν, ειδικά για τους Ευρωπαίους, στην πρώτη γραµµή.

Ο ισραηλινός ποιητής, µυθιστοριογράφος και ακτιβιστής Γιτζάκ Λαόρ στο βιβλίο του Ο µύθος του φιλελεύθερου σιωνισµού ανιχνεύει το κίνητρο γι’ αυτό το όψιµο ενδιαφέρον της ∆υτικής Ευρώπης για τη γενοκτονία των εβραίων, καθώς και το πόσο ειλικρινείς απέναντι στη ∆ύση είναι οι φιλελεύθεροι ισραηλινοί συγγραφείς, όπως ο Νταβίντ Γκρόσµαν, ο Αµος Οζ και ο Α. Μπ. Γεοσούα.

Από την άλλη, τα κείµενα του Νταβίντ Γκρόσµαν στο Γράφοντας µες το σκοτάδι πιστοποιούν τα όρια της φιλειρηνικότητάς του αλλά προσφέρουν και µια εικόνα του εσωτερικού προβλήµατος του Ισραήλ.

Σύµφωνα µε τον Λαόρ οι ∆υτικοί σκέφτηκαν ύστερα από χρόνια να επικαλεστούν το εβραϊκό πρόβληµα, να ανακηρύξουν ως ηµέρα της Σοά την 7η Ιανουαρίου έξι δεκαετίες µετά το τέλος του πολέµου. «Ολα οργανώνονται γύρω από αυτή την ιδέα: οι µεν (οι εβραίοι) είναι σαν εµάς, οι άλλοι (οι µουσουλµάνοι) είναι διαφορετικοί από εµάς» γράφει ο Λαόρ.

Οι συγγραφείς της ειρήνης

Ο Λαόρ αναφερόµενος στην τριάδα των πιο διάσηµων συγγραφέων του Ισραήλ πιστεύει ότι η «ειρηνοφιλία» τους έχει όρια: είναι κοµµένη στα µέτρα της ∆ύσης. Στα κείµενά τους χρησιµοποιούν τη γενοκτονία των εβραίων για να αρνηθούν ό,τι συµβαίνει στους Παλαιστινίους.

Για παράδειγµα, ο Αµος Οζ καταγγέλλεται ότι καλλιεργεί µια φοβία απέναντι στους Αραβες, ότι µπορεί να γυρίσουν και να καταλύσουν το κράτος του Ισραήλ, στα δε βιβλία του παραθέτει αναλυτικά τις καταστροφές που έκαναν οι Αραβες αλλά ξεχνάει τις αντίστοιχες και µεγαλύτερες που πραγµατοποίησαν οι οµοεθνείς του.

Οταν ο δεύτερος πόλεµος του Λιβάνου ξέσπασε το 2006 ο Α. Μπ. Γεοσούα διεκήρυττε ότι «επιτέλους πέσαµε πάνω σε έναν δίκαιο πόλεµο». Ο ίδιος σε µια συνέντευξή του αναφέρει ότι όταν θα τελειώσει η κατοχή από την πλευρά του Ισραήλ, τότε θα µπορέσει να διεξαχθεί ένας «ολοκληρωτικός», σαρωτικός πόλεµος.

«Ο πόνος που θα υποστούν (οι Παλαιστίνιοι) θα τους δείξει ότι πρέπει να τελειώνουν µε τη βία…» λέει και τελειώνει ως εξής: «Από τη στιγµή που θα αποσυρθούµε δεν θέλω να ξέρω ούτε το όνοµά τους. ∆εν θέλω να ακούω πια να µιλούν γι’ αυτούς».

Ο Γκρόσµαν στο βιβλίο Γράφοντας µες στο σκοτάδι, αφού υπε ρασπίζεται τη δηµιουργία δύο χωριστών κρατών για το Ισραήλ και τους Παλαιστινίους, καταλήγει ότι τότε το Ισραήλ θα µπορέσει «να επιτελεί το οικουµενικό του καθήκον προς την ανθρωπότητα, να παρεµβαίνει στα δεινά του κόσµου, να παίρνει ηθική θέση στα κοινωνικοπολιτικά και οικονοµικά ζητήµατα, να προσφέρει ανθρωπιστική βοήθεια όπου απαιτείται… να εκπληρώνει τον ιστορικό και ηθικό προορισµό του εβραϊκού λαού που εγγράφεται µες στην ιστορία της ανθρωπότητας».

Λέει όµως και µια µεγάλη αλήθεια ο Γκρόσµαν. Πως µόλις παύσει η κατοχή των παλαιστινιακών εδαφών «θα µπορέσουµε να ασχοληθούµε µε τα εσωτερικά προβλήµατα του κράτους µας, τα οποία σήµερα κρύβουµε κάτω από το χαλί».

Η κοινωνία του Ισραήλ, υποστηρίζει, έχει γίνει φοβική, δεν µπορεί να σκεφτεί τίποτε άλλο πέρα από το ότι κινδυνεύει από τον «Αλλον», δηλαδή τον κάθε Αραβα. Η πρόσφατη πρόταση του αµερικανού προέδρου Μπαράκ Οµπάµα για επιστροφή του Ισραήλ στα σύνορα πριν από το 1967, είναι ίσως ο δρόµος για να επιλυθούν τα προβλήµατα της πολύπαθης περιοχής.

Η απάντηση του ιστορικού Τόνι Τζουντ

Το πρόβλημα με τους Εβραίους που αισθάνονται καταδιωκόμενοι με τον Γιτζάκ Λαόρ είχε θέσει ο βρετανός ιστορικός Τόνι Τζουντ στη Βρέμη της Γερμανίας στις 30 Νοεμβρίου 2007, με την ευκαιρία της παραλαβής του βραβείου Χάνα Aρεντ.

uni0394ίνοντας διαλέξεις σε σειρά αμερικανικών πανεπιστημίων σημείωνε τις ερωτήσεις που του διατύπωναν οι σπουδαστές: «Γιατί επικεντρώνουμε τόσο πολύ στο Ολοκαύτωμα;». «Γιατί σε ορισμένες χώρες απαγορεύεται να αρνείται κανείς την ύπαρξη του Σοά, αλλά όχι την ύπαρξη άλλων γενοκτονιών;».

«Μήπως διογκώνουμε την απειλή του αντισημιτισμού;». «Μήπως η γενοκτονία των ναζιστών χρησιμεύει ως δικαιολογία για το Ισραήλ;».

Η απάντησή του ήταν ότι οι εβραίοι δεν κινδυνεύουν πουθενά στον κόσμο, οι μόνοι που κινδυνεύουν είναι οι μετανάστες στη Δύση.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ