Μπαλτίς,Η κούπα του καφέ (1959-60), ιδιωτική συλλογή

Η Βέρθα μεγαλώνει σε μια πόλη η οποία φοβάται τον εαυτό της και ονειρεύεται μια άλλη ζωή για τους προγόνους και τα παιδιά της. Συνειδητοποιεί την ύπαρξή της σε ηλικία 7 ετών, όταν πεθαίνει ξαφνικά ο αδερφός της. Η καταρρακωμένη μητέρα της δεν είναι ικανή να της προσφέρει την αγάπη που χρειάζεται. Η Βέρθα όμως δεν είναι συνηθισμένο παιδί, έχει το χάρισμα να μαντεύει αυτό που κάποτε θα γίνει και να θυμάται πράγματα που έχουν από καιρό ξεχαστεί. Το φάντασμα του χαμένου αδερφού της την επισκέπτεται και συνομιλούν και η κυρία Μιράζ, η δασκάλα ζωγραφικής, θα της προσφέρει την τέχνη ως αντίδοτο στον περιρρέοντα φόβο, στην οικογενειακή θλίψη και στην προσωπική μοναξιά και ως εφόδιο προς τη συνειδητοποίηση του εαυτού και την αναζήτηση της ευτυχίας.

Εικόνες και παρουσιάσεις έργων των Μπαλτίς, Κάσπαρ Φρίντριχ, Μαγκρίτ, Ντα Βίντσι, Καραβάτζιο, Αλοΐζ, Χένρι Ντάργκερ, Σίμεον Σόλομον, διάλογοι, ανεπίδοτες επιστολές προς τη μητέρα, στοχασμοί, ονειροπολήσεις αποτελούν το μωσαϊκό της αφήγησης. Η σχέση μάνας- κόρης και κόρης- πατέρα, η λειτουργία του πένθους στη ζωή, πραγματικότητα και φαντασίωση, επιθυμία και έρωτας, φόβος και αναστολή, θεραπεία μέσω της τέχνης είναι θεματικοί άξονες που αποκαλύπτουν την ψυχολογική ματιά της συγγραφέα, καθηγήτριας Ψυχολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

Στη Μονή της Παναγίας του Ελέους, κάπου στα βουνά της Νότιας Ισπανίας, μια δόκιμη μοναχή ετοιμάζεται για τα καθημερινά της θελήματα στην πόλη όταν αντιλαμβάνεται μια φθαρμένη βαλίτσα παρατημένη στα σκαλιά του μοναστηριού. Η βαλίτσα κρύβει ένα νεογέννητο αγόρι που θα διαταράξει τη ζωή των έξι μοναχών και θα ανατρέψει για πάντα τις ευσεβείς αλλά εύθραυστες ισορροπίες της μοναστικής ζωής. Για την ηγουμένη Μαρία Ινές είναι ένα θεϊκό σημάδι πως το παρελθόν της δεν έχει πάψει να την ακολουθεί. Μπορεί το βρέφος να είναι το μέσο για τη λύτρωση;

Είναι το τρίτο μυθιστόρημα του έλληνα συγγραφέα που ζει στη Μεγάλη Βρετανία, γράφει στα αγγλικά και μεταφράζει ο ίδιος τα έργα του στα ελληνικά. Τον γνωρίσαμε με τη συλλογή διηγημάτων Μικρές ατιμίες. Ακολούθησαν ο Λαβύρινθος και το Πάρτι γενεθλίων, όλα εμπνευσμένα από την ελληνική ιστορία και την ελληνική καθημερινότητα. Στο Μοναστήρι απομακρύνεται από τη νοσταλγία της γενέθλιας γης και τη σχετική θεματολογία, παραμένει όμως πιστός στους άξονες που κινούν την πεζογραφία του: το έγκλημα και η τιμωρία, η απόκρυψη και η αποκάλυψη, η ενοχή και η κάθαρση.

Ο Κωνσταντής είχε δύσκολα παιδικά χρόνια και το «κουσούρι» της ομοφυλοφιλίας.

Υστερα από μια μεγάλη προσωπική απώλεια εξαιτίας ενός ιστορικού πολεμικού δυστυχήματος του οποίου ο φάκελος δεν άνοιξε ποτέ, περνά από την παραφροσύνη στην αμνησία. Τώρα, ιερέας σε μια κοινότητα της Χίου, διηγείται κάθε Σάββατο μπροστά στον καθρέφτη την ιστορία της ζωής του προσπαθώντας να θυμηθεί τα γεγονότα της τραγικής ημέρας και τη συμβολή του σε αυτά. Οι αφηγήσεις άλλων προσώπων συμπληρώνουν ή ανατρέπουν τη διήγησή του σκιαγραφώντας, σε μια σύγχρονη ηθογραφία, τη στάση της ελληνικής κοινωνίας απέναντι στο διαφορετικό στη Χίο του πρώτου μισού του 20ού αιώνα.

Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας τα έχει όλα: καλή δουλειά, έναν καλό γάμο, ένα παιδί, μια στρωμένη ζωή. Τυφλωμένος όμως από τη ζήλια του φαντάζεται ότι η γυναίκα του τον απατά. Βέβαιος γι΄ αυτό αρχίζει να αναζητεί στην καθημερινή τους ζωή αποδείξεις για την απιστία της. Η παραμικρή του υποψία μετατρέπεται στο μυαλό του σε πραγματικότητα που καταλήγει στη διάλυση του γάμου του καθώς προσπαθώντας μέσα στον παραλογισμό του να κερδίσει τη γυναίκα του από τον υποτιθέμενο εραστή της καταλήγει να την απατά και εκείνη το μαθαίνει.

Στη Θεσσαλονίκη της Κατοχής, της δεκαετίας του ΄80 και του Δεκεμβρίου του 2008 και γύρω από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο κινείται το τελευταίο μυθιστόρημα της Σοφίας Νικολαΐδου. Ενας επιμελής υποψήφιος διδάκτορας, ένας καθηγητής που εκμεταλλεύεται τη δουλειά του φοιτητή του και του κόβει τον δρόμο προς την ακαδημαϊκή καριέρα, πανεπιστημιακοί με εμμονές που λυμαίνονται τον χώρο της επιστήμης, ανταγωνισμοί, ίντριγκες, δολοπλοκίες και πολιτικές επιρροές, συνδικαλιστές που καταλαμβάνουν πανεπιστημιακές θέσεις με τις κομματικές γνωριμίες τους, όλος ο κόσμος του πανεπιστημίου και οι σκοτεινές πτυχές του αναδιπλώνονται γύρω από ένα διδακτορικό στην Ιστορία με θέμα «Η εθνική υπόθεσις και οι δωσίλογοι».

Ο Γιάννης Γεωργιάδης είναι φοιτητής της Νομικής. Ορφανός και χωρίς πόρους, δουλεύει ως εκπαιδευτής σκύλων για να σπουδάσει. Ενα βράδυ συναντά τυχαία στον Λυκαβηττό τον Χρίστο Κρεμόπουλο, έναν από τους διασημότερους καθηγητές του, ενώ βγάζουν βόλτα τα σκυλιά τους. Βρίσκει τότε την ευκαιρία να ικανοποιήσει την πείνα του για χρήματα, κύρος, επιρροή και καλή ζωή. Διαβολικά έξυπνος και σαγηνευτικά εμφανίσιμος, κερδίζει την εμπιστοσύνη του καθηγητή με την ίδια μέθοδο που εκπαιδεύει τα σκυλιά, εισβάλλει στο σπίτι και στη ζωή του, γίνεται ο έμπιστός του και ο εραστής της γυναίκας του και φτάνει στα άκρα διερχόμενος από την παρακμή της καλής κοινωνίας και τη διαφθορά του πανεπιστημιακού συστήματος.

Εκπαιδευμένα σκυλιά στο Πεκίνο.Ενας εκπαιδευτής σκύλων είναι ο ήρωας του νέου μυθιστορήματος της Λένας Διβάνη «Ενα πεινασμένο στόμα»

Σε ένα χωριό της Πελοποννήσου, τον Ιούλιο του 1983, ο Λεωνίδας γιορτάζει τα όγδοα γενέθλιά του. Την ημέρα εκείνη επιστρέφει η μητέρα του ύστερα από πολύμηνη και ανεξήγητη απουσία. Και ενώ όλοι την αναγνωρίζουν, για εκείνον είναι άγνωστη τόσο η όψη όσο και η συμπεριφορά της. Και ποιος είναι ο Βίκτορ, αυτός ο ξένος που παρακολουθεί το σπίτι του Λεωνίδα από μακριά; Γνωρίζει εκείνος την πραγματική μητέρα του και ξέρει πού βρίσκεται; Πώς διακρίνουμε το δικό μας και το ξένο και είναι η οικειότητα που προκαλεί την αγάπη;

Μια επίθεση σε μια παραλία είναι η αφορμή για τη συγγραφή του βιβλίου. Ενας ηλικιωμένος επιτίθεται σε έναν λουόμενο, έναν άντρα νεότερο και ψηλότερο από τον ίδιο, που όμως του μοιάζει πολύ στην όψη, επιχειρώντας να τον στραγγαλίσει. Ο λουόμενος, ως νεότερος και ακμαιότερος, εύκολα ακινητοποιεί τον επιτιθέμενο και τον παραδίδει στην Αστυνομία συνεχίζοντας ανέμελα το μπάνιο του με την οικογένειά του. Ενας σουηδός καθηγητής που αναζητεί σχέσεις της σύγχρονης ζωής με σκανδιναβικούς και αρχαιοελληνικούς μύθους, σκοτεινά οικογενειακά μυστικά και αποκαλύψεις, η ζήλια και ο φόβος για τα γηρατειά και τον χρόνο που περνά ανελέητα απαρτίζουν το νέο μυθιστόρημα του Ανδρέα Μήτσου.

Ο τριαντάχρονος Νίκος Ιωνά αποκτά, έπειτα από ένα αυτοκινητικό ατύχημα, ένα παράξενο χάρισμα: μπορεί να κοιτάζει έναν άνθρωπο στα μάτια και να προβλέπει με ακρίβεια την ημερομηνία του θανάτου του. Από εκείνη τη στιγμή η καθημερινότητά του μετατρέπεται σε θρίλερ. Η προσωπική του ζωή καταστρέφεται, άλλοι τον αποστρέφονται ως τρομακτικό φρικιό και άλλοι τον κυνηγούν για να εκμεταλλευτούν αυτή την ικανότητά του. Φεύγοντας από την Ελλάδα περνάει στα Σκόπια και βρίσκει καταφύγιο στην Ιταλία, από όπου, κρυμμένος σε μια βίλα στην Ασίζη, αφηγείται τις περιπέτειές του στη δημοσιογραφική κάμερα.

Δεκαέξι διηγήματα για γυναίκες που διαβάζονται απνευστί είναι η πεζογραφική κατάθεση του γνωστού ποιητή, στιχουργού και μεταφραστή. Μικρές και πολύ μικρές ιστορίες, από μιάμιση ως δεκαέξι σελίδες, για γυναίκες κάθε ηλικίας, σε καφέ, στον δρόμο, μπροστά στον υπολογιστή, στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής, αρχόντισσες και δούλες, μάνες, συζύγους, κόρες, φίλες, ερωμένες. Γυναίκες χαρούμενες και γυναίκες θλιμμένες, γυναίκες που εξομολογούνται και γυναίκες που τις παρατηρούν, μέσα στη μοναξιά, στον έρωτα, στην καθημερινότητά τους.

Μυθιστορηματική εκδοχή της ιστορίας ενός πραγματικού προσώπου, του Αλφόνς Χοχάουζερ, που δεκαέξι χρόνων ξεκινά από τις Αλπεις, περιπλανιέται στις χώρες του Νότου και καταλήγει στο Πήλιο, όπου αποφασίζει να ζήσει κάνοντας διάφορα επαγγέλματα της στεριάς και της θάλασσας. Ποιος ήταν ο αμφιλεγόμενος Αυστριακός που έχει γίνει θρύλος για τους ντόπιους; Αρχαιοκάπηλος, ναζιστής, ο ξενοδόχος της Γκρέτα Γκάρμπο; Και ποιος είναι αυτός που 30 χρόνια μετά τον παράδοξο θάνατό του σκαλίζει το παρελθόν και αναζητεί τα ίχνη του;

Μια τρομοκρατική οργάνωση ετοιμάζεται για την επόμενη επιχείρησή της. Οταν ένα από τα μέλη της σκοτώνεται, οι υπόλοιποι συναντώνται, συνδιαλέγονται και στοχάζονται για την εξουσία και τους εκπροσώπους της, την ιδεολογία και την Αριστερά, τον ένοπλο αγώνα, την ιστορία της οργάνωσης και τον καταλύτη θάνατο. Πολιτικό και υπαρξιακό, το πεζογράφημα διατρέχει 50 χρόνια ελληνικής ιστορίας, είναι διάστικτο από ειδήσεις του αστυνομικού δελτίου και αφηγείται στιγμιότυπα που παραπέμπουν σε αναγνωρίσιμα γεγονότα και πρόσωπα της πρόσφατης ιστορίας μας.

ΟΔημήτρης Νόλλας.Η τρομοκρατία απασχολεί τον συγγραφέα στο νέο μυθιστόρημά του «Ο καιρός του καθενός»

Στα αρχαιόθεμα μυθιστορήματα επιμένει ο συγγραφέας. Εδώ τον απασχολούν η δικαιοσύνη, η δημοκρατία και η αλαζονεία της εξουσίας, το υψηλό φρόνημα και η ανθρώπινη ποταπότητα, με αφορμή τη διακωμώδηση του Σωκράτη από τον Αριστοφάνη στις «Νεφέλες» του. Ηταν αυτή η αρχή του νήματος που οδήγησε στην καταδίκη του φιλοσόφου; Ενα στοχαστικό μυθιστόρημα με φόντο την Αθήνα της δόξας και της έπαρσης όπου παρελαύνουν η πλανεύτρα Ασπασία και ο νάρκισσος Αλκιβιάδης και κάνουν κουμάντο στα ανθρώπινα οι θεοί και το οποίο αφηγείται το παροιμιώδες σωκρατικό δαιμόνιο.

Ενας ηθοποιός και ένας φιλόλογος, γαλουχημένοι με την ιδεολογία της Αριστεράς, υπηρετούν τη θητεία τους, τον χειμώνα του 1968, στο Τάγμα Ορεινών Μεταφορών του Κολινδρού Πιερίας ως «ημιονηγοί», δυσμενή μετάθεση, προορισμένη για αριστερούς και μουσουλμάνους. Ο χαρακτηρισμός στρατοπέδων και ιδεολογιών, το «φακέλωμα» των αριστερών, οι διώξεις, οι ταπεινώσεις, η σωματική ταλαιπωρία, οι απειλές, οι προβοκάτσιες του χουντικού καθεστώτος όπως τις βιώνουν δύο φορείς της αριστερής ιδεολογίας, ένας ρεαλιστής και ένας ρομαντικός, από τη νεότερη μετεμφυλιακή γενιά αριστερών.

 Για να μη σκοτώσει την τυραννική μάνα του ο Θεόφιλος-Φίλης εξαφανίζεται από το σπίτι του στην επαρχία αφήνοντας πίσω μια γυναίκα πικραμένη και δύο ανήλικες κόρες. Υστερα από διάφορες ατυχίες,καταλήγει χρόνια μετά ρακοσυλλέκτης στην Αθήνα ενώ οι κόρες του μεγαλώνουν τραυματισμένες από την απώλεια του πατέρα.Μια δεκάχρονη ζητιάνα που περιπλανιέται στους δρόμους με ένα ξεχαρβαλωμένο ακορντεόν θα αναπληρώσει τις κόρες που άφησε πίσω του και θα παίξει καταλυτικό ρόλο στην τελική σύνδεσή του με τη μικρότερη από αυτές. Θέλει τόλμη και προσοχή η διαχείριση της αγάπης για να μην καταλήξουμε εγκληματίες στο όνομά της.

Στην κοσμοπολίτικη Αθήνα της Μπελ Επόκ η αριστοκρατικής καταγωγής καλλονή Λάουρα Αλφιέρι, κοντέσα του Μονρεάλε της Σικελίας και απόγονος των Χρυσολωράδων του Βυζαντίου, παντρεύεται τον πλούσιο Ζακυνθινό Φίλιππο Ρώμα για να σώσει την οικογένειά της από την οικονομική καταστροφή. Με αποστροφή για την ταπεινή καταγωγή του και θυμό για τους λόγους που την ανάγκασαν να τον παντρευτεί,τον αποκαλεί «καρβουνιάρη» και «ανορθόγραφο βάτραχο». Σιγά σιγά όμως θα κερδίσει την καρδιά της σε ένα πολυπρόσωπο μυθιστόρημα που θυμίζει Ξενόπουλο.

Η Αντριανή,μια νεαρή χήρα, φθάνει τον Σεπτέμβριο του ΄22 πρόσφυγας από τη Μικρασία στη Σαλονίκη.Εγκαθίσταται αργότερα σε ένα μουσουλμανικό χωριό της Μακεδονίας και εκεί, ανάμεσα σε Ελληνες, Τούρκους,Πόντιους και Αρμένιους αναζητεί στήριγμα στον νέο και δυνατό Αρη,που τον παντρεύεται φορώντας μαύρο φόρεμα για νυφικό, προκαλώντας τη μοίρα της.

Μικρές και μεγάλες ιστορίες

Δεκαέξι καθημερινές ιστορίες που διαδραματίζονται στις λαϊκές συνοικίες του Πειραιά, στη Νίκαια, στη Δραπετσώνα,στα Καμίνια, με ήρωες ανθρώπους του μεροκάματου, συνταξιούχους και απόκληρους και σκηνικό τα συνοικιακά ουζερί, τις βιοτεχνίες,τα εργοστάσια,τους δρόμους και το φουγάρο της ΔΕΗ στο Κερατσίνι.Ιστορίες για τράπεζες που παίρνουν σπίτια,για ανθρώπους που μένουν χωρίς δουλειά,για ανθρώπους χωρίς ευκαιρίες,παραιτημένους, γραμμένες από μια οπτική που επαναφέρει τη νατουραλιστική διάσταση στη σύγχρονη διηγηματογραφία.

Σύντομες ιστορίες που διαβάζονται ως χρονογραφήματα,τα οποία καταγράφουν γεγονότα της καθημερινότητας,ή ως διηγήματα με αυτοβιογραφικό χαρακτήρα, τα οποία αφηγούνται βιωμένα στιγμιότυπα από το αθηναϊκό άστυ,διαδρομές με το λεωφορείο και το πλοίο,μικρά περιστατικά της ζωής του κόσμου αλλά και σκέψεις του εσωτερικού τοπίου και νοσταλγικές αναμνήσεις από τη Θεσσαλονίκη,αποτυπωμένα με τη δωρική έκφραση και το γνωστό ύφος του συγγραφέα,με κυνισμό αλλά και ευαισθησία,χιούμορ,αυτοσαρκασμό και γλυκόπικρη διάθεση.Οι περισσότερες δημοσιεύτηκαν στη «Σαββατιάτικη Ελευθεροτυπία»,από τον Απρίλιο του 2008 ως τον Οκτώβριο του 2009.

Μια παρέα ελλήνων νέων, μεγαλωμένων με το κινητό, τον υπολογιστή και το Ιnternet,τα βίντεο γκέιμ και τα ριάλιτι σόου στην τηλεόραση, εθισμένων στην κουλτούρα της εικόνας, όπου όλα είναι θέαμα και ακόμη και ο θάνατος χάνει τη σημασία του,γυρίζουν ένα «σναφ»,κινηματογραφούν μια πραγματική δολοφονία,αναζητώντας πρωτόγονη συγκίνηση.Τι τους οδηγεί εκεί; Ποια τα ανακλαστικά της σύγχρονης κοινωνίας στη διάκριση και στη βία; Πώς εισπράττουν την πράξη τους οι πρωταγωνιστές της ιστορίας; Ο πιο ψυχρόαιμος από αυτούς,σε χρόνο μελλοντικό,θυμάται,αναζητεί απαντήσεις και εξομολογείται.

Μαθηματικά και μουσική

Ο διεθνούς φήμης συνθέτης Πιοτρ Ραμπίνοβιτς αυτοκτονεί,λίγες ώρες μετά την αναγγελία του θανάτου του Στάλιν,αφήνοντας ως κύκνειο άσμα του το «Δεκαέξι»: μια συμφωνία ύποπτη για διαβρωτική επίδραση στη σοβιετική δημοκρατία, καθώς έπειτα από συναυλίες,παράνομες ηχογραφήσεις και αναμεταδόσεις φαίνεται πως προκαλεί ένα πρωτοφανές κύμα αποσκιρτήσεων.Η ΚGΒ αναθέτει στον στενό συνεργάτη του συνθέτη Αλεξέι Σαμοϊλένκο την εξιχνίαση του μουσικού αυτού μυστηρίου και εκείνος ταξιδεύει σε όλη την Ευρώπη ανασυνθέτοντας το σκοτεινό παρελθόν του δασκάλου του.Ενα μυθιστόρημα εμπνευσμένο από την αντιφατική σχέση του μεγάλου συνθέτη Ντιμίτρι Σοστακόβιτς με το σοβιετικό καθεστώς και τις αντικρουόμενες ερμηνείες του έργου του.

Ο Αύγουστος Κορτώ στηρίζει το μυθιστόρημά του στη ζωή του συνθέτη Ντμίτρι Σοστακόβιτς

Μυθιστορηματικό οδοιπορικό στην Αίγυπτο της ταραχώδους Δεύτερης Ενδιάμεσης Περιόδου με ξεναγό ένα ιστορικό πρόσωπο,τον Αχμές. Είναι ο συγγραφέας του πρώτου ενυπόγραφου μαθηματικού κειμένου στην ιστορία της ανθρωπότητας,ενός παπύρου θαμμένου σε έναν τάφο στο Λούξορ,τις αρχαίες Θήβες,με 84 λυμένα προβλήματα,που συνοψίζουν τις μαθηματικές γνώσεις των ανθρώπων που έχτισαν τις πυραμίδες.Η αφήγηση αναπαριστά ζωντανά την καθημερινή ζωή στην Αίγυπτο των Φαραώ συνδυάζοντας περιστατικά της προσωπικής ιστορίας με την ιστορία της εποχής και τη γοητεία των αριθμών.

Ενας νεαρός μαθηματικός στο Βερολίνο του Μεσοπολέμου εντοπίζει μια αντινομία στην «Πολιτεία» του Πλάτωνα και ξεκινά,με τη βοήθεια του διάσημου κλασικιστή Βιλαμόβιτς,ένα ταξίδι στην Ιστορία. Αναζητώντας το νήμα του δηλίου προβλήματος,ενός μαθηματικού γρίφου της αρχαιότητας,χρησμού της Πυθίας προς τους Δήλιους στη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου,ο συγγραφέας μάς μεταφέρει από τη Γερμανία,παραμονές ανόδου του Χίτλερ στην εξουσία,στην κλασική Αθήνα και συνδυάζει την ιστορία και την πολιτική με τα μαθηματικά σε ένα κείμενο με πολύ σασπένς όπου οι πλασματικοί ήρωες συγχρωτίζονται με ιστορικά πρόσωπα.

Το ποδόσφαιρο εμπνέει

Δεν είναι ομάδα ο «Θρύλος» για τους οπαδούς του, είναι θρησκεία,είναι οικογένεια.Η ιστορία της ομάδας αποτελεί κομμάτι της ιστορίας της ζωής τους. Για έναν οπαδό και συγγραφέα κάθε ματς είναι μια ιστορία με αρχή,μέση,τέλος,χαρακτήρες, συγκρούσεις,ανατροπές.Οι είκοσι τέσσερις ιστορίες του βιβλίου με πρωταγωνιστή τον Ολυμπιακό αρχίζουν από την Κατοχή και καταλήγουν στο απώτερο μέλλον και περιλαμβάνουν τα πάντα,από τον έρωτα και την εξουσία ως τον θάνατο.

Να είχε η ομάδα μια διοίκηση της προκοπής,να ξεκινούσε η ενδεκάδα πάντα από τον Σωτήρη Νίνη,και να ξανάρχιζε η Ακαδημία Ποδοσφαίρου να βγάζει ταλέντα όπως παλιά,αυτά εύχεται ο συγγραφέας,ένας «Παναθηναϊκός», ένας βάζελος,που θέλει όμως να είναι οπαδός με πολιτικά ορθό τρόπο.Νοιάζεται για το καλό παιχνίδι,προσπαθεί να μισεί τον Ολυμπιακό για τους σωστούς ιδεολογικά λόγους,τού αρκεί που η ομάδα είναι πράσινη και που πάει καλά στην Ευρώπη.Και αν καμιά φορά ζητάει κάτι παραπάνω,είναι γιατί πότε πότε επιθυμεί την τελειότητα.