Σε έρευνα που διεξήχθη το 2005 στον Καναδά, τέσσερις στους πέντε ερωτώμενους απάντησαν ότι η εποχή που ζούμε είναι περισσότερο επικίνδυνη από αυτή στην οποία μεγάλωσαν. Προτού βιαστείτε να το θεωρήσετε εύλογο ή ίσως αδιάφορο, σημειώστε ότι το ίδιο ακριβώς ποσοστό απαντήσεων ισχύει και για τους ερωτώμενους εκείνους που γεννήθηκαν αμέσως πριν ή κατά τη διάρκεια του Β Δ Παγκοσμίου Πολέμου. Οπως επισημαίνει ο Dan Gardner στο νέο του βιβλίο, η ιδιότυπη δημοσιότητα του φόβου, πανταχού παρούσα, δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο πολιτικό χρώμα: έχει διεισδύσει σε όλες τις σφαίρες, σε όλα τα πεδία. Εικονοκλαστικό και ανεπιτήδευτα προκλητικό, το βιβλίο του Gardner αποτελεί λαμπρό παράδειγμα προσέγγισης που- είτε κανείς ασπάζεται όλες τις πτυχές της είτε όχι- αντιμετωπίζει τα πράγματα με καθαρό μάτι και αντιστέκεται στην επεξεργασμένη αναπαραγωγή όσων έχουμε καταλήξει να αποδεχόμαστε ως αυτονόητα. Στοχαστές όπως ο Ulrich Βeck, ο οποίος το 1986 εισήγαγε τον όρο «κοινωνία της διακινδύνευσης» , έχουν επισημάνει ότι οι σύγχρονες κοινωνίες υφίστανται κατά πρωτοφανή τρόπο τις συνέπειες διαδικασιών και εξελίξεων που δεν μπορούν να ελέγξουν. Υπάρχει, κατά συνέπεια, μια κατά βάση ορθολογική διάσταση στη γενικευμένη αγωνία για το αύριο.

Ο Gardner θεωρεί την όλη συζήτηση εξαιρετικά υπερτιμημένη. Επιχειρεί λοιπόν αφενός να διερευνήσει τη δημοσιότητα του φόβου (δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην επιλεκτική προτίμηση των ΜΜΕ για τις διαστάσεις εκείνες των φαινομένων που συμβάλλουν στη διαμορφούμενη αγορά του φόβου), αφετέρου να εξετάσει με ψυχραιμία τα εμπειρικά δεδομένα. Βασικό χαρακτηριστικό της έρευνας που κρύβεται πίσω από το βιβλίο είναι η εμμονή στη συγκριτική ιστορική προοπτική. Χρησιμοποιώντας με τρόπο εύληπτο έναν καταιγισμό δεδομένων για τις διάφορες πτυχές της τεχνολογικής, ιατρικής και επιστημονικής ανάπτυξης, το προσδόκιμο και την ποιότητα ζωής, τις δημογραφικές παραμέτρους, τις διακυμάνσεις της εγκληματικότητας και της τρομοκρατίας, αλλά και την ιστορικά εξελισσόμενη προσδοκία για αξιοπρέπεια και τιμή στην εργασιακή και πολιτική ζωή των ανθρώπων, το βιβλίο επιχειρεί να αναδείξει τις διαστάσεις εκείνες της ανάπτυξης που θέτουν σε αμφισβήτηση τη γενικευμένη αποδοχή του φόβου απέναντι στις κοινωνικές εξελίξεις. Αποδομώντας σημείο προς σημείο τη λογική της «κοινωνίας της διακινδύνευσης», ο Gardner υποστηρίζει ότι ο φόβος δεν προέρχεται από την επίγνωση του κινδύνου αλλά αποτελεί ο ίδιος μείζονα κίνδυνο. Ακόμη και αν το συμπερασματικό κεφάλαιο («Τhere΄s never been a better time to be alive») δεν πείθει πάντα με την επιχειρηματολογία του, το βιβλίο στο σύνολό του αποτελεί ένα εξαιρετικά χρήσιμο και εμπειρικά τεκμηριωμένο αντίδοτο στην ταχύτατα αναπτυσσόμενη βιβλιογραφία για τις σκοτεινές και δυσοίωνες πτυχές τού σήμερα.

Ο κ.Κώστας Α.Λάβδας είναι senior fellow στη London School of Εconomics και καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης