Στη συλλογή περιοδικών του Ελληνικού Λογοτεχνικού και Ιστορικού Αρχείου υπάρχουν τα επτά πρώτα τεύχη της Θεατρικής Τέχνης, τα οποία εκδόθηκαν στην Αθήνα, από τον Οκτώβριο του 1935 μέχρι και τον Ιανουάριο του 1936. H Θεατρική Τέχνη ήταν «δεκαπενθήμερο δελτίο κριτικής και παρακολούθησης του παγκόσμιου θεάτρου» και επιμελητές της ύλης της ήταν ο γνωστός ηθοποιός Θάνος Κωτσόπουλος, ο σκηνοθέτης Κωστής Μιχαηλίδης και ο Γιάννης Κουντούρης.
Στο εισαγωγικό σημείωμα του πρώτου τεύχους (15 Οκτωβρίου 1935) διαβάζουμε ότι το περιοδικό βγαίνει για να «[…] απευθυνθεί στο μεγάλο κοινόν […], να θέσει προ των οφθαλμών του τη μεγάλη σημασία της τέχνης του θεάτρου […], να το διαφωτίσει […] στα διάφορα προβλήματα της θεατρικής τέχνης […]».
Στο ίδιο τεύχος υπάρχει ανταπόκριση σχετικά με το τρίτο ετήσιο θεατρικό φεστιβάλ της Μόσχας, το οποίο, όπως αναφέρεται, παρακολούθησε και η μεγάλη ελληνίδα ηθοποιός Κυβέλη. Το συμπέρασμα του αρθρογράφου είναι ότι «πριν απ’ την Επανάσταση του Οχτώβρη του 1917, η Μόσχα μόλις μπορούσε να συντηρήση εννιά θέατρα όπερας, μπαλλέτου και δράματος. Υστερ’ από 18 χρόνια η Μόσχα μετράει σαράντα σκηνές και αίθουσες απέραντες». Στο τεύχος αυτό ξεκινά και η δημοσίευση της μελέτης του Θάνου Κωτσόπουλου «H αισθητική του λόγου», που συνεχίζεται και σε επόμενα τεύχη. Ξεκινά επίσης η δημοσίευση σε συνέχειες του έργου του Ντοστογιέβσκυ «Ταπεινοί και καταφρονεμένοι», σε θεατρική διασκευή του Αιμίλιου Βεάκη. Το έργο ανέβηκε στο Εθνικό Θέατρο, με πρωταγωνιστές τον Βεάκη, τον Καρούσο και τον Δενδραμή, την Αρώνη, την Αλκαίου, τη Μανωλίδου και την Παπαδάκη.
Σε όλα τα τεύχη του περιοδικού εμφανίζονται κριτικές για παραστάσεις της εποχής (τις υπογράφουν ο Αγγελος Γριμάνης, και ο K. Μανιάτης), καθώς και άρθρα για το θέατρο στην Ελλάδα και τον κόσμο: «H κοινωνία και το θέατρο» του Βασίλη Ρώτα, «Ιστορία του πολωνέζικου μπαλλέτου» του Κωστή Μιχαηλίδη, «Δωδεκάτη νύχτα» του Μανώλη Σκουλούδη, «H φάρσα» του Leon Mousinac, «Σκηνογραφίες και κοστούμια στην Ευρώπη» του Θ. Κομισαργιέφσκυ, «Ο «Οιδίπους τύραννος»» του Πέλου Κατσέλη, «Ο «Αμφιτρύων» στη γερμανική σκηνή» του Τάκη Μουζενίδη κ.ά. Αξίζει επίσης να αναφερθεί το τεύχος 4 (1 Δεκεμβρίου 1935), που είναι αφιερωμένο στη μνήμη του Φώτου Πολίτη και περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τις σκηνοθετικές του σημειώσεις για τον «Ιούλιο Καίσαρα» του Σαίξπηρ. Να σημειωθεί, τέλος, ότι η Θεατρική Τέχνη γενικά χαρακτηρίζεται από ένα ύφος προοδευτικό, μάλλον αναπάντεχο για την εποχή της, και είναι γραμμένη σε γνήσια και ζωντανή δημοτική γλώσσα.
