Τα τελευταία χρόνια γίνεται λόγος όλο και συχνότερα για φονταμενταλιστικά φαινόμενα στον χώρο του ισλαμισμού. Πολλές φορές μάλιστα αναπτύσσεται και μια πολιτική ρητορεία η οποία παρουσιάζει το Ισλάμ ως μια ιδιότυπη απειλή εναντίον των δυτικών κοινωνιών. Σήμερα σε πολλές ισλαμικές χώρες η δράση ορισμένων ριζοσπαστικών ισλαμιστικών οργανώσεων τείνει να εξελιχθεί σε έναν αιματηρό αγώνα με στόχο την πολιτική κυριαρχία. Οι ισλαμιστές που υιοθετούν τη βία θεωρούν καθήκον τους να πλήξουν τους ηγέτες και τις κυβερνήσεις που «απέτυχαν» να κυβερνήσουν σύμφωνα με τον ισλαμικό νόμο, τη σαρία. Ετσι στο όνομα της πίστης επιδιώκουν πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές.
Τα τελευταία χρόνια στο στόχαστρο ριζοσπαστικών ισλαμιστικών οργανώσεων βρίσκονται κυρίως η Αλγερία, η Αίγυπτος και η Τυνησία. Στην Αλγερία σε λιγότερο από μία δεκαετία οι νεκροί ξεπέρασαν τις 100.000. Ανώνυμα και τυφλά χτυπήματα, δολοφονίες προσωπικοτήτων, βάρβαρες και μαζικές σφαγές αθώων μεγαλώνουν καθημερινά τον κατάλογο.
Ο Yassir Benmiloud, συνδυάζοντας την αυτοβιογραφία με τη μυθοπλασία, την επικαιρότητα της χώρας του με το πολιτικό θρίλερ, την αστυνομική λογοτεχνία με την αποκρυφιστική αριθμολογία, φτιάχνει ένα ενδιαφέρον μυθιστόρημα. Σε αυτό περιγράφει πώς ανάμεσα στις ένοπλες ισλαμικές ομάδες, στα σκοτεινά κέντρα της εξουσίας και στις φατρίες των στρατιωτικών πλέκονται συνωμοσίες, οι συμμαχίες αλλάζουν, όλοι μάχονται εναντίον όλων. Μέσα σε αυτό το κλίμα ο αφηγητής αναλαμβάνει για λογαριασμό της Προεδρίας της Δημοκρατίας μια δύσκολη υπόθεση.
Πρέπει να ελέγξει τις σημαίες που βρίσκονται αναρτημένες στις δημόσιες υπηρεσίες για τυχόν λάθη (αποκλίσεις στα χρώματα, ημισέληνος και αστέρι όχι σωστά τοποθετημένα κτλ.).
Η έρευνα θα οδηγήσει στην απρόσμενη ανακάλυψη ενός κρυφού συμβόλου. Κάποιος θα τον πληροφορήσει ότι αυτό το σύμβολο (το Εξάκτινο Αστέρι) έχει εμφανιστεί ξανά. Αναζητώντας εξηγήσεις ο αφηγητής θα βυθιστεί στη μυστικιστική παράδοση του Ισλάμ και στο ζοφερό σύμπαν της πολιτικής τρομοκρατίας για να φθάσει στο μυστικό που αποτελεί την εξήγηση της σύγχρονης αλγερινής κρίσης, το νόημα ενός μακελειού δίχως νόημα. Πώς ο φόνος εν ονόματι του Θεού αναγόρευσε νέο θεό τον φόνο;
Ορισμένες φορές αναρωτιέται κανείς αν η φαντασία μπορεί να παραγάγει περισσότερη φρίκη από όση γεννάει η πραγματικότητα. «Σκεφτόμουν: Αλίμονο αν δέκα χρόνια σφαγών δεν μπορούν να μας δώσουν τουλάχιστον ένα καλό θρίλερ! Μέσα στην αλγερινή πολιτική κουλτούρα, στην κουλτούρα της βίας, πίστεψα ότι υπήρχε υλικό για ένα βιβλίο που δεν θα περιττολογούσε αλλά θα έδινε μια τεταμένη αφήγηση, σοβαρή, που να μιλάει για το βάθος των πραγμάτων» σημειώνει ο Yassir Benmiloud που υπέγραψε αυτό το μυθιστόρημα μόνο με τα αρχικά του Υ.Β., για να μην εκθέσει τον εαυτό του και την οικογένειά του.
«Η δημοσιογραφική συντεχνία και η αστυνομία ήξεραν ποιος είμαι. Αλλά ήθελα να φυλαχθώ από τη μικροτρομοκρατία της γειτονιάς. Στο Αλγέρι αρκεί να μάθει ένα χαμίνι ότι κάποιος κρατικός υπάλληλος μένει στη γειτονιά για να στηθεί μια επίθεση σε λιγότερο από 30 λεπτά» γράφει ο Benmiloud, ο οποίος δημοσιογραφεί από το 1990.
Τον Αύγουστο του 1997 ξεκίνησε στην εφημερίδα «El Watan» μια καθημερινή στήλη που τον έκανε διάσημο. Στα άρθρα του εντυπωσίασαν οι τολμηρές αναφορές σε ζητήματα-ταμπού για τα οποία ο αλγερινός Τύπος συνηθίζει να μιλάει περιφραστικά και με υπαινιγμούς (π.χ., η ανεπίσημη παντοδυναμία του στρατού), αλλά και το ασυνήθιστο ύφος του, που ανακατεύει τη φρίκη των σφαγών με ανίερο χιούμορ. «Πιρουέτες στη ράχη των πτωμάτων» λέει ο ίδιος και εξηγεί ότι αυτός ήταν ο μόνος τρόπος για να δαμάσει τον τρόμο που ένιωθε. Μετά από διάφορες περιπέτειες με τις αρχές ο Υ.Β. εγκατέλειψε την Αλγερία τον Ιανουάριο του 1998 και από τότε ζει εξόριστος στο Παρίσι καθώς η αλγερινή πρεσβεία αρνήθηκε να ανανεώσει το διαβατήριό του.
Ο κ. Σωτήρης Ντάλης είναι πολιτικός επιστήμων – διεθνολόγος. Από τις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα κυκλοφορεί το βιβλίο του «Η νέα διεθνής πραγματικότητα και η Ελλάδα».
