Μηνύματα και κίνητρα προσπαθεί να «εκπέμψει» με το βιβλίο του περί Ιστορίας ο αναπληρωτής καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου Ανδρέας Λοβέρδος. Στις 189 σελίδες αυτού του βιβλίου ο συγγραφέας επιχειρεί μια προσπάθεια συστηματοποίησης και διερεύνησης των σημαντικότερων πτυχών της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής ιστορίας. Οπως εύστοχα υπογραμμίζει και ο ίδιος, η ευθύνη που ανέλαβε απέναντι στον αναγνώστη είναι πολύ μεγάλη, δεδομένου ότι δεν είναι ιστορικός.


Τα πιο σημαντικά συμπεράσματα αυτής της μελέτης «αφορούν αφενός στον δημοκρατικό χαρακτήρα των πολιτευμάτων που ίσχυσαν στην Ελλάδα και αφετέρου στην κυβερνητική σταθερότητα». Ως προς το πρώτο «από το 1928 έως σήμερα η Ελλάδα διακυβερνήθηκε, κυρίως, βάσει δημοκρατικών πολιτευμάτων. Οι περίοδοι ολοκληρωτικής διακυβέρνησής της ήταν μικρές και καταγράφονται ως εξαιρέσεις (1936-1941 και 1967-1974)».


Σύμφωνα με τον Α. Λοβέρδο, το πολιτικό φρόνημα του ελληνικού λαού υπήρξε και είναι δημοκρατικό. Και σωστά υπογραμμίζει ότι το συμπέρασμα αυτό δεν μειώνεται από το γεγονός πως πολλές φορές η δημοκρατία ήταν ιδιαιτέρως αυταρχική ή ότι η ξένη εξάρτηση και επί δημοκρατίας (π.χ. 1949-1967) υπήρξε καταπιεστική και οδυνηρή ως προς τον εθνικό και κρατικό μας εγωισμό.


Ως προς την κυβερνητική σταθερότητα, ανεξαρτήτως των κομμάτων που άσκησαν την εξουσία, αυτή υπήρξε το βασικότερο πολιτικό αγαθό και η θεμελιώδης προϋπόθεση της όποιας ευημερίας μας. Ξεκινώντας από την έλευση του Ιωάννη Καποδίστρια και φθάνοντας ως την Γ’ Ελληνική Δημοκρατία ο συγγραφέας στέκεται στους σημαντικότερους σταθμούς της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής ιστορίας και αναλύει με εύληπτο λόγο το ιστορικό πλαίσιο των γεγονότων.