Τον τελευταίο καιρό, πάσχω από αϋπνία. Σίγουρα σας έχει συμβεί και εσάς τουλάχιστον μία φορά στη ζωή σας. Και σίγουρα έχετε να μου δώσετε περισσότερες συμβουλές απ’ όσες δύναμαι να ακολουθήσω. Γνωρίζω ότι οι επκρατέστερες είναι χάπια και ψυχολόγος. Το πρόβλημα είναι πως με τα πρώτα υπάρχει το ενδεχόμενο να εθιστείς και με τον δεύτερο να εκτεθείς. Το βέβαιο είναι ότι και στις δύο περιπτώσεις, θα βάλεις το χέρι βαθιά στην τσέπη μέχρι να μείνει μόνο η φόδρα.
Κι όμως ανακάλυψα πρόσφατα την πιο εγγυημένη λύση, η οποία μάλιστα θα έπρεπε να συνταγογραφείται και να καλύπτεται από τα ασφαλιστικά ταμεία. Την παράσταση Mistero Buffo του Ντάριο Φο. Χωρίς σκηνικά, φώτα και κοστούμια. Εσείς, οι ηθοποιοί και ο Μεσαίωνας. Το θείο δράμα συναντά το ανθρώπινο και γίνονται γέλιο που συγχρονίζεται με τα κουδουνάκια στα καπέλα των γελωτοποιών. Δεν θα σας πω τι γίνεται. Δεν έχει καμία σημασία και δεν είμαι σε θέση άλλωστε να σας το μεταφέρω σωστά. Πώς να σας εξηγήσω ότι η σκηνή με την ανάσταση του Λαζάρου, ανασταίνει πρώτα το συκώτι από τα γέλια και μετά τον νεκρό; Πώς να σας περιγράψω τον πόνο της Μαρίας μπροστά στον Εσταυρωμένο;
Έχω παρακολουθήσει την παράσταση δύο φορές και αν είχα μεγαλύτερο κύκλο φίλων, θα ξαναπήγαινα. Και όπως συνέβη ήδη, είμαι σίγουρη πως κάθε φορά θα γελούσα και περισσότερο. Πιθανώς αυτό να μην σας κάνει εντύπωση. Παλαιότερα ούτε εμένα θα με εντυπωσίαζε. Θα έλεγα πως η καλή κωμωδία επιβεβαιώνεται στην επανάληψη κι επιβραβεύεται από τα ντεσιμπέλ του γέλιου και των χειροκροτημάτων. Κι όμως δεν είναι έτσι. Πλέον το γέλιο είναι το ίδιο εύκολο με το κλάμα. Θες να κάνεις μια θεατρική κωμική επιτυχία; Μίλα για την κρίση με μια συρραφή επίκαιρων αστείων και παλαιότερων ανεκδότων και ύστερα κλείσε το με έναν συγκινητικό μονόλογο απευθυνόμενο προς το κοινό που θα τους υπενθυμίζει το περήφανον και την ιστορία του έθνους. Έχεις εξασφαλίσει το γέλιο και το δάκρυ -ίσως όχι στην αναλογία που επιθυμούσες. Επειδή πλέον ο κόσμος είναι τόσο πρόθυμος να ξεχαστεί που θα σου χαρίσει ξεκαρδιστικές ανάσες ακόμα και αν ο ηθοποιός υποδύεται έναν καταχραστή του δημοσίου χρήματος. Δεν είναι ότι απλώς γελάμε με τα χάλια μας. Γελάμε χάλια. Δεν μας αδικώ όμως. Το τούρκικο μελό στην τηλεόραση γίνεται ελληνική κρυάδα στο σανίδι. Θα έπρεπε να το περιμένουμε.
