Στο βιβλίο «Emotions revealed», ο ψυχολόγος Πολ Εκμαν, που μελετά επί χρόνια τα συναισθήματα και τις εκφράσεις του προσώπου, αναφέρεται στον όρο refractory period. Στην ουσία πρόκειται για το χρονικό διάστημα μετά την εκδήλωση ενός συναισθήματος μέχρι τoν πλήρη τερματισμό του. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο άνθρωπος δεν αξιολογεί όλες τις παρεχόμενες πληροφορίες από το περιβάλλον του, παρά συγκρατεί μονάχα εκείνες που ενισχύουν και δικαιολογούν αυτό που αισθάνεται. Είναι μία πολύ ενδιαφέρουσα θεωρία που αν την τεντώσουμε, θα μπορούσε να αποτελεί την λογική βάση στην οποία στηρίζονται οι αποφάσεις της κυβέρνησης. Εντάξει, πάντα είχα την υποψία πως η πολιτική ζωή έχει μια διαστρεβλωμένη εικόνα για τους πολίτες και δεν περίμενα τον Ekman για να το συνειδητοποιήσω. Είναι από τα πράγματα με τα οποία γαλουχείσαι. Από μικρή έμαθα πως δεν μιλάμε σε ξένους, περιμένουμε να ανάψει το φανάρι πράσινο για τους πεζούς και πληρώνουμε τον παραλογισμό του κράτους. Το τελευταίο δεν θα με ταλαιπωρούσε τόσο πολύ εάν δεν εμπλέκονταν η ΔΕΗ, το web banking και ο κύριος Λάμπρος.
Ο κύριος Λάμπρος είναι ο ιδιοκτήτης της πολυκατοικίας στην οποία μένω. Ένας ηλικιωμένος αρχιτέκτονας που η επαφή του με την τεχνολογία αρχίζει και τελειώνει στο κινητό και το φωτοτυπικό μηχάνημα. Από την άλλη, βρίσκομαι εγώ που κουβαλάω στα κλειδιά μου δύο key generators διαφορετικών τραπεζών για την χρήση web banking. Και το ομολογώ, μου έχει λύσει τα χέρια και έχει ξεκουράσει τα πόδια μου. Από την πολύωρη ορθοστασία σε ουρές φυσικά. Πληρώνω τα πάντα μέσω web. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν πως ο κόσμος του κ. Λάμπρου και ο δικός μου συναντιόντουσαν πάντα στα μισά. Πάνω σε ένα χαρτί. Την απόδειξη καταβολής ενοικίου κάθε μήνα. Όμως, μετά την επιβολή του χαρατσιού μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ, η απόσταση που πρέπει να διανύσω είναι πολύ μεγαλύτερη. Για την ακρίβεια, μέχρι την ΔΟΥ για να πάρω βεβαίωση πως έχει αποπληρωθεί το χαράτσι για το τρέχον έτος. Κι αυτό γιατί ο κ. Λάμπρος δεν αναγνωρίζει τις εκτυπώσεις των συναλλαγών μέσω web ως αποδείξεις πληρωμής του λογαριασμού της ΔΕΗ -και κατ’ επέκταση του χαρατσιού- με αποτέλεσμα να αρνείται την επιστροφή του αντίστοιχου ποσού.
Ξέρω πως η περίπτωση που σας αναφέρω πρόκειται για εξαίρεση και πως δεν θα πρέπει να έχω παράπονο. Ας πούμε πως το κράτος προσφέρει συγκινήσεις και ευκαιρίες για περιπέτεια στους πολίτες. Το πρόβλημα όμως είναι η εικόνα που έχει για αυτούς. Ζει σε μία επαναλαμβανόμενη refractory period. Όπως τους αντιμετωπίζει φορολογικά ως εκ προοιμίου κλέφτες, έτσι τους θεωρεί όλους ιδιοκτήτες σπιτιών. Αυτό τουλάχιστον καταδεικνύει η απόφαση να παραμείνει το χαράτσι στους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Εκτός βέβαια, αν σκοπός του είναι να συσφίξουν οι σχέσεις ενοικιαστών και ιδιοκτητών. Αν ισχύει κάτι τέτοιο πάντως, ένα group hug θα αρκούσε. Θα το προτιμούσα. Ακόμη κι αν έπρεπε να αγκαλιαστώ με τον κ. Λάμπρο.
