Αυτές τις μέρες δεν είναι σοφό να πλησιάζεις σούπερ μάρκετ αν δεν υπάρχει πραγματική ανάγκη. Αν στην ουσία, δεν σκοπεύεις να ετοιμάσεις δείπνο για το ρεβεγιόν. Γνωρίζω αρκετό κόσμο που έχει σπαταλήσει ώρες για να καταλήξει στο εορταστικό μενού. Οι δικές μου προετοιμασίες για το νέο έτος διαρκούν δύο λεπτά και δεν χρειάζεται καν να περάσω το κατώφλι του σπιτιού μου. Απλώς κρύβω όλα τα στυλό και τα σημειωματάρια. Είναι ο μοναδικός τρόπος για να μην ενδώσεις στον πειρασμό της πρωτοχρονιάς. Για να μην υποσχεθείς στον εαυτό σου πράγματα τα οποία στους επόμενους δώδεκα μήνες θα ζωντανεύουν βράδυ Κυριακής και θα ξεψυχούν κάθε Δευτέρα.

Θα μου πείτε, δεν χρειάζεται να τα γράψει κανείς, -αρκεί να τα ακούσεις μες στο κεφάλι σου να τα λες . Κι εγώ θα σας πω ότι κάνετε λάθος. Είναι πολύ εύκολο να προσποιηθείς πως δεν αναγνωρίζεις την φωνή που στα υπενθυμίζει. Με τον ίδιο τρόπο που προσποιείται κανείς φιλίες, σχέσεις, καριέρα -μια ολόκληρη ζωή, βασικά. Ενώ με το χαρτί, τα πράγματα δυσκολεύουν. Μπορείς να το αγνοήσεις μία, δύο, τρεις φορές. Αλλά κάποια στιγμή θα θελήσεις να το ξεφορτωθείς κι αυτό απαιτεί αποφασιστικότητα. Και ας μην γελιόμαστε. Αν την είχες εξ αρχής, δεν θα χρειαζόταν τότε να δεσμευτείς γραπτώς προς τον εαυτό σου.

Βέβαια, τα πάντα είναι θέμα κινήτρου θα σκεφτείτε. Συμφωνώ. Αλλά τι είναι το κίνητρο; Η πρώτη ύλη από την οποία πλάθεται η αποφασιστικότητα. Οπότε καταλήγουμε πάλι στα ίδια. Έτσι κατέληξα κι εγώ να κρύβω ό,τι μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως γραφική ύλη. Από χαρτοπετσέτες μέχρι τετράδια. Κι αν σας ακούγεται αστείο, τότε θα πρέπει να βλέπατε τους τοίχους του σπιτιού μου τα προηγούμενα χρόνια. Γέμιζα τα δωμάτια με ροζ, γαλάζια, πράσινα και κίτρινα post-it. Διαφορετικό χρώμα και διαφορετικοί στόχοι για κάθε τρίμηνο. Μπορεί στο τέλος του χρόνου να μην είχα κάνει τίποτα απ’ όσα είχα σημειώσει, αλλά τουλάχιστον υπήρχε μια ευχάριστη διακοσμητική νότα. Φυσικά δεν ήταν το ίδιο ευχάριστο να μαζεύω από το πάτωμα τα χαρτάκια που είχαν ξεκολλήσει, ηττημένα από την δική μου αναβλητικότητα.

Είναι οδυνηρό να συνειδητοποιείς πως δεν έχεις την απαραίτητη συνέπεια. Από την άλλη σκέφτομαι πως θα ήταν πιο οδυνηρό να είχα φυλάξει τα post-it τόσων χρόνων και να έβλεπα ποια υπόσχεση αθέτησα τις περισσότερες φορές. Ευτυχώς δεν μπορώ να θυμηθώ. Εσείς;