Φαντάσου αυτό: Είσαι σε ένα καταφύγιο στη μέση του πουθενά, μπροστά από μία ειδυλλιακή λίμνη, κάπου, σε κάποιο οροπέδιο ανάμεσα στα δάση και τα λαγκάδια. Βρίσκεσαι εκεί με το σύζυγό σου, σε μία προσπάθεια να αναθερμάνετε την ερωτική σας σχέση. Ανυπομονούσες για αυτό το σαββατοκύριακο, γιατί εδώ και καιρό τα πράγματα δεν πάνε και τόσο καλά μεταξύ σας, έχετε απομακρυνθεί. Εκείνος έχει φαντασία.

Σε δένει με χειροπέδες στο κρεββάτι. Αρχικά σ’ αρέσει. Μέχρι που εκείνος κάτι κάνει, κάτι που σε ενοχλεί, που δεν το θέλεις. Και τον σπρώχνεις. Όχι πολύ. Δε θέλεις να του κάνεις κακό, να τον σταματήσεις θέλεις.

Αλλά αυτή τη φορά κάτι συμβαίνει, δεν καταλαβαίνεις τι. Δεν τον κλώτσησες πολύ. Μόνο για να τον σταματήσεις. Και τα κατάφερες, μόνο που κάτι γίνεται. Η καρδιά του δεν αντέχει κι εκείνος πεθαίνει.

Κι εσύ βρίσκεσαι δεμένη με τις χειροπέδες, γυμνή, ολομόναχη, χωρίς κανείς να ξέρει πού. Δεν το είχατε πει πουθενά, θέλατε να μείνετε μόνοι σας. Και τώρα προσπαθείς να σκεφτείς. Βλέπεις το σκυλί να μπαίνει, του φωνάζεις, φύγε, του λες, αλλά εκείνο πεινάει. Και αρχίζει να τον τρώει. Να τον δαγκώνει, να ξεσκίζει τη νεκρή σάρκα του, μπροστά σου, το μυρίζεις. Το ακούς. Μέχρι πριν λίγα λεπτά κάνατε έρωτα και τώρα τον βλέπεις να διαλύεται, να φταις, να είσαι μόνη, ανήμπορη, το σκυλί να μη σταματάει. Και τρελαίνεσαι. Ακούς φωνές. Παρανοείς – ολομόναχη, γυμνή, δεμένη σε ένα κρεβάτι, νύχτα, στη μέση του πουθενά.

Το Παιχνίδι του Τζέραλντ είναι ίσως από τα πιο ακραία έργα του πατριάρχη του τρόμου, Στίβεν Κινγκ. Το σεξουαλικό παιχνίδι που γίνεται εφιάλτης, που οδηγεί την Τζέσι στην τρέλα, στις παραισθήσεις και στα φαντάσματα – η Τζέσι με χειροπέδες να κρυώνει, να κοιτάζει το μισοφαγωμένο κουφάρι του άντρα της και να ακούει φωνές από τα παλιά, άλλες να την καλούν, να την καθησυχάζουν, κι άλλες να την απειλούν.

Γραμμένο το 1992, χωρίς ίχνος υπερφυσικού τρόμου, το Παιχνίδι του Τζέραλντ είναι ένα άγριο ψυχολογικό θρίλερ. Δεν έχει ενδοιασμούς, δεν έχει όρια, δεν έχει περιστροφές. Ο Στίβεν Κινγκ, ο οποίος γράφει ιστορίες για τον “μικρό τρόμο που όλοι νιώθουμε εκείνα τα κλάσματα του δευτερολέπτου που κοιτάζουμε κάτω από το κρεβάτι μας το βράδυ”, έστησε μία από τις πιο απίστευτες, καλογραμμένες, αρρωστημένες ιστορίες. Το Παιχνίδι του Τζέραλντ δε μοιάζει με κανένα άλλο βιβλίο του Κινγκ – αν και κάποια μοτίβα τα είχε ήδη εξερευνήσει στο Μίζερι λίγα χρόνια πριν, ενώ την ίδια χρονιά έγραψε και την ιστορία της Ντολόρες Κλέιμπορν, μία διαφορετική αλλά εξ’ ίσου δυνατή ιστορία.

Μπροστά στο νεκρό σώμα του άντρα σου. Έχεις αρχίσει να κρυώνεις, μάλλον από τον τρόμο, αλλά δεν είσαι σίγουρη. Δεν είσαι σίγουρη για τίποτα, μόνο για το ότι ακούς τη φωνή του πατέρα σου. Που δε ζει πια, αλλά εσύ την ακούς. Και πριν ακούσεις όλες τις άλλες φωνές, πριν αρχίσουν τα ουρλιαχτά να σκίζουν το μυαλό σου, ακούς κι ένα τραγούδι. Αυτό: