Πολλές φορές μιλάω με γονείς παιδιών με ιδιαιτερότητες, οι οποίοι αισθάνονται αποξενωμένοι από το κοινωνικό περιβάλλον τους. Αισθάνονται πως δεν τους καταλαβαίνει κανείς γύρω τους, και βλέπουν στα μάτια των άλλων, την αδιαφορία, την κακή κριτική ή τον… κακό οίκτο. Γι’ αυτό και συχνά επιλέγουν να να βουλιάζουν στην αυτολύπηση και στην αίσθηση της απομόνωσης.

Αν θα μπορούσα να περιγράψω την έννοια της κόλασης και του παραδείσου σε τούτη τη ζωή θα ρίσκαρα να πω πως κόλαση είναι η αποξένωση και παράδεισος είναι η σύνδεση. Και, πράγματι, είναι πολύ επώδυνο να ζει κάποιος στην κόλαση.

Ωστόσο είναι θέμα επιλογής το τι θα κάνει ο καθένας, όταν αντιμετωπίζει προκλήσεις. Μπορείς να «ανοιχτείς» πρώτος, αν ζεις αγκαλιά με τη διαφορετικότητα. Δε χρειάζεται να πείσεις κανέναν για τίποτε. Είναι απαραίτητο όμως συχνά, να εξηγήσεις.

Κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει τι είναι αυτισμός. Στο άκουσμα της λέξης, κάποιοι μπορεί να τρομάξουν ή να σε λυπηθούν. Όμως όλοι σέβονται την αλήθεια. Αν εγώ κρυβόμουν πίσω από τις λέξεις και δεν έλεγα τα πράγματα όπως είναι θα είχαμε πολύ λιγότερη σύνδεση με τους γύρω μας και ακόμα περισσότερες παρεξηγήσεις. Πολλά από την καθημερινότητά μας θα φάνταζαν ακατανόητα.

Αντιθέτως, όταν μπαίνω σε διαδικασία να εξηγήσω, ή να απαντήσω ειλικρινά σε κάτι που με ρωτάνε, αυτό που εισπράττω από όλους γύρω μου είναι κατανόηση και αποδοχή. Για μένα, για την οικογένειά μου, για το ιδιαίτερο παιδί μου.

Στην πραγματικότητα η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων –στην Ελλάδα τουλάχιστον- είναι έτοιμοι να μάθουν, να καταλάβουν, να νοιαστούν και να το δείξουν με πράξεις, να στηρίξουν εκείνους που έχουν δυσκολίες σε κάποιους τομείς.

Απλώς, για να το κάνουν, πρέπει να ανοιχτεί πρώτα εκείνος που τις αντιμετωπίζει. Και στην περίπτωση του αυτισμού, που η επικοινωνία είναι το αδύνατο σημείο των ανθρώπων του φάσματος, ο κλήρος πέφτει τις περισσότερες φορές στους γονείς να ανοιχτούν και να επικοινωνήσουν με τον περίγυρο, βοηθώντας έτσι τον εαυτό τους και το παιδί τους να κοινωνικοποιηθεί και να συνδεθεί με το περιβάλλον του.

Το άνοιγμα για να το κάνεις είναι κι αυτό θέμα επιλογής. Να «ανοιχτείς» χωρίς φόβο και πάθος, μα με αγάπη και αποδοχή. Χωρίς να σε νοιάζει ποιος θα σχολιάσει και πώς. Και με την πεποίθηση πως η αλήθεια, όσο κι αν δυσκολεύει κάποιες φορές, πάντοτε βελτιώνει τις συνθήκες.