Οι πύλες του παλαιότερου και μεγαλύτερου εν ενεργεία εργοστασίου της Mercedes-Benz ανοίγουν. Οι ντυμένες στα μαύρα V-Class χάνονται πίσω από τα επιβλητικά κτίρια προτού καταλήξουν μερικά λεπτά αργότερα στο πεδίο δοκιμών που φιλοξενεί το νοτιότερο άκρο των αχανών εγκαταστάσεων του Sindelfingen.
Στο μέσον του οβάλ τμήματος μια μικρής σε μήκος πίστας, εικόνες από το ένδοξο παρελθόν της Mercedes-Benz ζωντανεύουν. Πλάι στις καλογυαλισμένες μεταλλικές επιφάνειες των μακρινών προγόνων της σημερινής E-Class, οι άνθρωποι που εργάστηκαν σκληρά για τη δημιουργία όλων αυτών των τετράτροχων κομψοτεχνημάτων μοιράζονται γεμάτοι υπερηφάνεια τις δικές τους ιστορίες.
Οι περισσότεροι από αυτούς αφιέρωσαν μια ολόκληρη ζωή ώστε τα αυτοκίνητα της Mercedes-Benz να αποκτήσουν τη λάμψη που τα χαρακτηρίζει ως σήμερα και, εξ όσων μπορείς να αντιληφθείς από το πλατύ χαμόγελο που «φωτίζει» τα γεμάτα ρυτίδες πρόσωπά τους, κανείς τους δεν το μετάνιωσε.
Πίσω στον χρόνο
Μετά από μια σύντομη ενημέρωση επί της διαδικασίας, η περιπλάνηση στον χρόνο και στον χώρο ξεκινά πίσω από το μαύρο βολάν της 170 DS.
Η σειρά 170, γνωστή και με την κωδική ονομασία W136, αποτέλεσε το πρώτο μοντέλο της Mercedes-Benz που πέρασε στη γραμμή παραγωγής μετά το τέλος του B’ Παγκοσμίου Πολέμου. Εχοντας παρ’ όλα αυτά βασιστεί στην προπολεμική εκδοχή της, διατήρησε όλα τα σχεδιαστικά και μη γνωρίσματα των τετράτροχων εκείνης της περιόδου.
Το πλαίσιο «σκάλας», ο κινητήρας πετρελαίου χωρητικότητας 1,7 λίτρων με τους 40 ίππους, ο τοποθετημένος στην κολόνα του τιμονιού επιλογέας ταχυτήτων, το απαθές σύστημα πέδησης και το ανησυχητικά «αργό» τιμόνι είναι μερικά από αυτά που σε κάνουν να αισθάνεσαι… πρωτάρης κάθε φορά που επιστρέφεις στο αριστερό της κάθισμα.
Η «δική μας» τετρακύλινδρη-πετρελαιοκίνητη 170 DS διατηρήθηκε στην παραγωγή μόλις 2 χρόνια, καθώς ήδη από το 1953 o διάδοχός της βρισκόταν στις προθήκες της γερμανικής φίρμας.
Ο λόγος για την W120/W121, η οποία ακολούθησε μια τελείως διαφορετική σχεδιαστική λογική ενσωματώνοντας στις επιφάνειες του αμαξώματός της τόσο τα φωτιστικά σώματα όσο και τα «φτερά» των τροχών.
Αυτός ο σχεδιαστικός νεωτερισμός θα της χαρίσει το προσωνύμιο «Ponton», όπως άλλωστε και την ικανότητα να τιθασεύει με μεγαλύτερη μαεστρία τον άνεμο.
Η σειρά W120/121 έκρυβε ωστόσο μία ακόμα καινοτομία όντας η πρώτη Mercedes-Benz που διέθετε αυτοφερόμενο πλαίσιο, όπως άλλωστε και ζώνες παραμόρφωσης οι οποίες σε ενδεχόμενη πρόσκρουση αναλάμβαναν την απορρόφηση μέρους των δυνάμεων που θα αναπτύσσονταν.
Προσθέτοντας στα παραπάνω τη μικρή αύξηση στην απόδοση του πετρελαιοκινητήρα των 1,7 λίτρων, τότε η αίσθηση πως έχεις να κάνεις με ένα πιο σύγχρονο σύνολο μετατρέπεται σε απόλυτη βεβαιότητα.
Χρειάστηκαν να περάσουν σχεδόν 10 χρόνια ώστε η πρώτη επί της ουσίας μεταπολεμική πρόταση της Mercedes-Benz να παραδώσει τη σκυτάλη στην αμέσως επόμενη, στην αριστοκρατική «Fintail».
Η αύξηση των εξωτερικών διαστάσεων, χάριν της άνεσης και της περαιτέρω αναβάθμισης της ασφάλειας, είναι το πρώτο στοιχείο που κάνει τη σειρά W110/111/112 να ξεχωρίζει. Το δεύτερο προκύπτει από τις σχεδιαστικές ιδιαιτερότητές της και ειδικότερα από τα πίσω φτερά, από τα οποία απέκτησε το προσωνύμιό της.
Αν και τα στοιχεία του κλασικού δεν λείπουν, αν και οι τεχνικές προδιαγραφές δεν θα μπορούσαν να συγκριθούν με εκείνες των σημερινών αυτοκινήτων, η μπεζ W110 με τον δίλιτρο κινητήρα βενζίνης των 95 ίππων και το αυτόματο κιβώτιο των τεσσάρων σχέσεων αποπνέει τον ίδιο αέρα ανωτερότητας με τις σύγχρονες Mercedes-Benz.
Αξίζει να σημειωθεί πως πέρα από το αυτόματο κιβώτιο των τεσσάρων σχέσεων, εν έτει 1965 ο προαιρετικός εξοπλισμός της περίφημης Fintail προσέφερε επιλογές όπως τα ηλεκτρικά παράθυρα, το υποβοηθούμενο σύστημα διεύθυνσης και η ηλιοροφή.
Τέλος εποχής
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν πως η W110 αποτέλεσε την τελευταία «κλασική» Mercedes-Benz, διακρίνοντας πίσω από τις τετραγωνισμένες μεταλλικές επιφάνειες της μεταγενέστερης W114/115 το τέλος μιας ολόκληρης εποχής.
Η «κάθετος 8», όπως έγινε γνωστή χάρη στον κωδικό του πλαισίου της και όχι στα κάθετης διάταξης φωτιστικά σώματα του μπροστινού τμήματος, αποκαλύφθηκε τον Ιανουάριο του 1968 φέρνοντας την επανάσταση σε σχεδόν όλα τα επίπεδα.
Ο εκμοντερνισμός του συνόλου των χαρακτηριστικών της γίνεται σαφής μόλις βρεθείς στη θέση του οδηγού. Το cockpit απαρτίζεται από δύο ευανάγνωστα κυκλικά όργανα, η κεντρική κονσόλα φιλοξενεί τα απολύτως λειτουργικά χειριστήρια του συστήματος κλιματισμού, ενώ χαμηλότερα –στη φυσική του θέση –είναι τοποθετημένος ο επιλογέας του μηχανικού κιβωτίου των πέντε σχέσεων.
Ευχάριστα ξαφνιάζει και η ακρίβεια-αμεσότητα με την οποία μεταφέρει τις εντολές σου στην άσφαλτο το σύστημα διεύθυνσης, η παρουσία επαρκούς υποβοήθησης στο σύστημα πέδησης αλλά και ισχύος, καθώς ο εξακύλινδρος ατμοσφαιρικός κινητήρας βενζίνης χωρητικότητας 2,7 λίτρων, πέρα από τη σπάνια στις ημέρες μας χροιά του, χαρίζει στη λευκή 280 Ε 160 ολοζώντανους ίππους.
Η σειρά W114/W115 έγινε το πρώτο μοντέλο της Mercedes-Benz που ξεπέρασε σε πωλήσεις το ένα εκατομμύριο μονάδες, αλλά και η πρώτη που απέκτησε coupe έκδοση και σύστημα μηχανικού ψεκασμού καυσίμου.
Εχοντας περάσει στη δεκαετία του 1980 και σε ένα αυτοκίνητο που έχει γράψει τη δική του ιστορία στους ελληνικούς δρόμους, οι εικόνες είναι αν μη τι άλλο γνώριμες. Η W123 βρέθηκε στις γραμμές παραγωγής της Mercedes-Benz το 1976, ωστόσο εξαιτίας της αυξημένης ζήτησης πολλοί χρειάστηκε να περιμένουν ως και 12 μήνες για να την αποκτήσουν.
Ηδη από το 1977 στην γκάμα του αυτοκινήτου προστίθενται νέοι τύποι αμαξώματος (Coupe, Station Wagon και Long Wheel Base), το 1980 η W123 αποκτά σύστημα αντιμπλοκαρίσματος τροχών, το γνωστό σε όλους ABS, και δύο χρόνια αργότερα αερόσακο. Η πορεία της θα ολοκληρωθεί το 1985 έχοντας σημειώσει ένα νέο ρεκόρ πωλήσεων, καθώς σε διάστημα εννέα ετών παράχθηκε σε 2,7 εκατομμύρια αντίτυπα.
Η απόλυτη κυριαρχία των γεωμετρικών σχημάτων αλλά και των συνθετικών υλικών σε δευτερεύοντα τμήματα του αμαξώματος τοποθετούν την 300 Ε του 1986 μπροστά από την εποχή της. Ο κινητήρας βενζίνης των 3,0 λίτρων αποδίδει 190 ίππους και οι σχέσεις του αυτόματου κιβωτίου παραμένουν τέσσερις, ωστόσο o τρόπος με τον οποίο η W124 κινείται στον δρόμο μαρτυρεί πως δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από μια σύγχρονη τετράτροχη πρόταση.
Από το 1996, όταν και τερματίστηκε η παραγωγή της W124, μέχρι και τις αρχές του 2016, η E-Class απέκτησε άλλες τρεις γενιές, κοινό χαρακτηριστικό των οποίων αποτέλεσαν οι διαιρούμενοι προβολείς.
Ο επίλογος της σύντομης αλλά δίχως αμφιβολία απολαυστικής αναδρομής στο γεμάτο επιτυχίες παρελθόν της E-Class γράφεται στη θέση του οδηγού της δέκατης και πιο πρόσφατης γενιάς της. Μια γενιά που φέρνει το μέλλον ακόμα πιο κοντά, αποκαλύπτοντας με εμφατικό τρόπο την επόμενη ημέρα της… ευφυούς αυτοκίνησης.
W136 (1947-1955)
Η 170 V σχεδιάστηκε και εξελίχθηκε πριν από το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η μεταπολεμική εκδοχή της παρέμεινε στην παραγωγή οκτώ χρόνια αποκτώντας εκδόσεις βενζίνης και diesel, καθώς και διαφορετικούς τύπους αμαξωμάτων.
W120/W121 (1953-1962)
H «Ponton» φέρνει την επανάσταση σε επίπεδο σχεδιασμού ενσωματώνοντας στις ενιαίες επιφάνειες του αμαξώματός της στοιχεία όπως τα φωτιστικά σώματα. Εκτός των άλλων, αποτέλεσε και την πρώτη Mercedes-Benz με αυτοφερόμενο πλαίσιο.
W110 (1961-1968)
Ο χαρακτηριστικός σχεδιασμός των πίσω φτερών τής χάρισε το προσωνύμιο «Fintail», οι αυξημένες διαστάσεις την άνεση, ενώ οι εξεζητημένες για εκείνη την εποχή εξοπλιστικές επιλογές και η ποιότητα της κατασκευής τη λάμψη μιας αυθεντικής Mercedes-Benz.
W115/W114 (1968-1976)
Η υπεραπλούστευση των σχεδιαστικών γραμμών δεν στάθηκε εμπόδιο στην εμπορική πορεία της W115/W114, η οποία έμεινε στην ιστορία ως η πρώτη Mercedes-Benz που έσπασε το φράγμα του ενός εκατομμυρίου πωλήσεων.
W123 (1976-1985)
Σύγχρονες εφαρμογές άνεσης και ασφάλειας εξασφάλισαν το απαραίτητο προβάδισμα στην W123. Η station wagon έκδοση, γνωστή και ως Τ-model, περνά στην παραγωγή το 1977, τοποθετώντας τη Mercedes-Benz για πρώτη φορά στην εν λόγω κατηγορία.
W124 (1984-1996)
Η μείωση του βάρους, η βελτίωση της αεροδυναμικής και της αποδοτικότητας είναι μερικές από τις προτεραιότητες που τέθηκαν κατά την εξελικτική πορεία της W124. Το 1992 θα μετονομαστεί σε Ε-Class στο πλαίσιο της εξοπλιστικής και σχεδιαστικής ανανέωσής της.
W210 (1995-2002)
Οι καμπύλες επιστρέφουν στη σχεδιαστική ταυτότητα της E-Class, όπως και το κυκλικό μοτίβο στα φωτιστικά σώματα του μπροστινού τμήματος. Η W210 διαθέτει στον βασικό της εξοπλισμό σύστημα ελέγχου πρόσφυσης και από το 1999 σύστημα ελέγχου ευστάθειας (ESP).
W211 (2002-2009)
Διανύοντας 160.934 χιλιόμετρα με μέση ταχύτητα 224,823 χλμ./ώρα, η Ε 320 CDI σημειώνει ένα νέο ρεκόρ στην κάλυψη μεγάλων αποστάσεων. Το 2004 η E-Class αποκτά για πρώτη φορά στην ιστορία της έκδοση φυσικού αερίου.
W212 (2009-2016)
Η μείωση στην κατανάλωση καυσίμου που επιτυγχάνει η W212 αγγίζει το 23%, γεγονός που την καθιστά μία από τις αποδοτικότερες προτάσεις στην κατηγορία της. Επίδοση ρεκόρ αποτελεί και ο αεροδυναμικός συντελεστής της coupe έκδοσης (0.23cd).
W213 (2016)
Η δέκατη γενιά της E-Class ενσωματώνει εφαρμογές ημι-αυτόνομης οδήγησης. Εικόνες από το μέλλον της αυτοκίνησης προσφέρει και ο θάλαμος επιβατών με τις δύο ψηφιακές οθόνες των 12,3 ιντσών.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
