Το παρακάτω περιστατικό συνέβη τη Δευτέρα 27/8, ώρα 14.25, στην οδό Σίνα, στην αφετηρία της γραμμής Α2 (Ακαδημία – Βούλα μέσω Λ. Αμφιθέας).
Ο αριθμός του λεωφορείου, τον οποίο κατέγραψα, ήταν ΥΝΝ 9917.
Είχαν μπει όλοι μέσα στο όχημα εκτός από εμένα, μια νεαρή κοπέλα και έναν σχετικά νεαρό κύριο σε αναπηρικό αμαξίδιο. Ημασταν και οι τρεις έξω από τη μεσαία πόρτα και ετοιμάζομαι να τον βοηθήσω να ανεβεί. Ομως εκείνος πηγαίνει στην μπροστινή πόρτα και ζητεί από τον οδηγό να κάνει λίγο πιο δεξιά, κοντά στο πεζοδρόμιο, ώστε να μπορέσει να ανεβεί μόνος του.
Προβάλλοντας μια δικαιολογία που δεν μπόρεσα να καταλάβω, γιατί δεν έβγαζε νόημα, παρά μόνον την άρνησή του, ο οδηγός λέει στον άνθρωπο με κινητικά προβλήματα ότι δεν μπορεί να κάνει δεξιά. Τότε, εκείνος του ζητεί να κατέβει και να τον βοηθήσει ο ίδιος να ανέβει. «Δεν μπορώ, ρε φίλε, έχω το ισχίο μου» απαντά ο οδηγός.
Εκνευρισμένος (και με όλα τα δίκια του), ο άνδρας στο αμαξίδιο έρχεται ξανά εκεί όπου βρισκόμουν εγώ και η κοπέλα και την ώρα που κάνουμε μια προσπάθεια να τον ανεβάσουμε, τα καταφέρνει με πείσμα, μόνος. Μέσα στο λεωφορείο πλέον, πολύ εύλογα, λέει στον οδηγό: «Αν έχεις πρόβλημα με το ισχίο σου, τότε γιατί οδηγείς;». Η απάντηση; «Ασε μας τώρα, ρε φίλε».
Εχω μείνει άναυδος με το θράσος του δημοσίου υπαλλήλου που κάθεται στο βολάν του οχήματος που θα με πήγαινε στον προορισμό μου, για τη λειτουργία του οποίου πληρώνω καθημερινά και επίσης φορολογούμαι.
Θα μείνω μόνο στο ίδιο το περιστατικό, στο οποίο δεν μπόρεσα να βρω ούτε ένα γραμμάριο δίκιου από την πλευρά του οδηγού. Αν είχε πράγματι πρόβλημα με το ισχίο του, τότε ο άνθρωπος στο αναπηρικό αμαξίδιο είχε δίκιο: με ποιο δικαίωμα ένας οδηγός με σωματικό πρόβλημα βρίσκεται στο βολάν μέσου μαζικής μεταφοράς; Δεν θέτει σε κίνδυνο τις ζωές των επιβατών;
Αν δεν το ανέφερε στους προϊσταμένους του, τότε προφανώς είναι και πάλι λάθος. Αν το ανέφερε στους προϊσταμένους του και εκείνοι δεν έκαναν τίποτε, τότε έχουν όλοι μαζί λάθος (ας σημειωθεί εδώ ότι από τη στιγμή που έγινε το περιστατικό, ο οδηγός του λεωφορείου, προφανώς εκνευρισμένος, οδηγούσε λες και είχε βάλει στόχο να καταλήξουμε όλοι στο ΚΑΤ). Αν ο υπάλληλος δεν είχε πρόβλημα με το ισχίο του, τότε φυσικά είναι και πάλι λάθος. Είπε ψέματα αρνούμενος να κάνει κάτι που βρίσκεται στα στα καθήκοντά του. Υπάρχει ή δεν υπάρχει ειδικό σημείο στα λεωφορεία και τα τρόλεϊ που είναι για επιβάτες σε αναπηρικά αμαξίδια; Πώς ανεβαίνουν εκεί αυτοί οι άνθρωποι; Πετώντας;
Αυτό είναι το πρόσωπο της μεγάλης ευρωπαϊκής αλλαγής στη χώρα μας: ο πρωτογονισμός. Αυτή είναι η νέα μας εικόνα για την οποία η κυβέρνησή μας θέλει να είμαστε όλοι υπερήφανοι. Και αν θέλετε τη γνώμη μου, η τιμωρία του ενός υπαλλήλου δεν θα λύσει κανένα πρόβλημα. Γιατί το πρόβλημα βρίσκεται βαθιά μέσα στην κουλτούρα μας, στον πολιτισμό μας, στην υποδομή της ανύπαρκτης σκέψης μας.
* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 2 Σεπτεμβρίου 2018.