Νέες αποκαλύψεις για τα σεξουαλικά σκάνδαλα στο Βατικανό

Η επίσκεψη του Πάπα Φραγκίσκου στην Ιρλανδία και η συγγνώμη που ο ίδιος ζήτησε από τα χιλιάδες θύματα σεξουαλικής κακοποίησης από ιερείς της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας ήταν άλλη μια ανακύκλωση της ρητορικής του. Αλλιώς μια υπόσχεση στο κενό ότι θα «ξεριζωθεί αυτή η κουλτούρα του θανάτου», αυτή η «προδοσία που έχουν βιώσει τόσοι άνθρωποι στην οικογένεια του Θεού».

Καθώς ο Ποντίφικας συναντούσε θύματα σεξουαλικής κακοποίησης στη συντηρητική χώρα, μια νέα αποκάλυψη ερχόταν να ταράξει τα νερά. Συγκεκριμένα, με πολυσέλιδη επιστολή που έστειλε σε καθολικά μέσα ενημέρωσης ο αρχιεπίσκοπος Κάρλο Μαρία Βιγκάνο αποκαλύπτει ότι ο Πάπας Φραγκίσκος –όπως πολλοί εξάλλου ιερείς στα ανώτερα κλιμάκια της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας –γνώριζε ήδη από το 2013 τις πλείστες καταγγελίες περί σεξουαλικής κακοποίησης σπουδαστών ιερατικών σχολών αλλά και κατώτερων κληρικών από τον αμερικανό καρδινάλιο Θιοντόρ Μακάρικ, την παραίτηση του οποίου δέχτηκε προ μηνός.

Η επιστολή του Βιγκάνο στρέφεται μεταξύ άλλων και εναντίον των ομοφυλοφιλικών «δικτύων» –όπως τα χαρακτηρίζει –μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας, ενώ καλεί τον Πάπα Φραγκίσκο να παραιτηθεί και να δώσει το καλό παράδειγμα στους καρδιναλίους και επισκόπους που συγκάλυψαν τις κακοποιήσεις του Μακάρικ.

Αν τα όσα καταγγέλλει ο Αρχιεπίσκοπος Βιγκάνο αποδειχτούν αληθινά, κλονίζεται βάναυσα η αξιοπιστία του Προκαθήμενου της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, καθώς γίνεται αυτόματα μέρος της σιωπηρής συγκάλυψης, ένας ακόμη κρίκος στην αλυσίδα της συνενοχής και της συγκάλυψης.

Ερωτηθείς στο αεροπλάνο της επιστροφής για την επιστολή, ο Πάπας Φραγκίσκος αρνήθηκε να σχολιάσει το παραμικρό. Ομως οι αποκαλύψεις έρχονται ακριβώς τη στιγμή που ο ίδιος θέλησε με την επίσκεψή του στην Ιρλανδία να μεταφέρει το μήνυμα ότι πλέον η πολιτική συγκάλυψης αποτελεί παρελθόν, να δεσμευτεί για κάθαρση και να βάλει τέλος σε αυτό το διαρκές έγκλημα κατά των παιδιών. Οι «New York Times» κάνουν λόγο για «κατηγορία-βόμβα» η οποία –όπως αναφέρουν –απειλεί να εκτροχιάσει την πρόθεση του Ποντίφικα να επιδείξει πυγμή στις πρακτικές-όνειδος για το Βατικανό.

Αναλυτές εν τούτοις κάνουν λόγο για υποκρισία, καθώς ισχυρίζονται ότι η παπική παρέμβαση καμία σαφή δέσμευση δε συνεπάγεται, όπως λήψη συγκεκριμένων μέτρων πρωτίστως κατά εκείνων που κακοποιούσαν αθώα θύματα (άλλοτε παιδιά και σπουδαστές, άλλοτε και καθολικές καλόγριες σε πολυάριθμες υποθέσεις) και δευτερευόντως κατά όσων κουκούλωναν τις επαίσχυντες υποθέσεις.

Είναι χαρακτηριστικό ότι μέχρι σήμερα δεκάδες δράστες ξέφευγαν από τη δημόσια καταδίκη αλλάζοντας απλά ενορία, αντί να «ξηλωθούν» από την Εκκλησία, μέτρο που ούτε απάλυνε τον πόνο, ούτε έκλεισε ποτέ τις πληγές της προσβολής που υπέστησαν χιλιάδες άνθρωποι στον κόσμο και οι οποίοι είτε από φόβο είτε από ντροπή και ενοχή για δεκαετίες ολόκληρες σιωπούσαν.

Την ίδια ώρα, καθώς οι αποκαλύψεις των σεξουαλικών σκανδάλων έρχονται στο φως, το ερώτημα της αγαμίας στον κλήρο της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, το οποίο ανέκαθεν αποτελούσε σημείο τριβής, επανέρχεται στο προσκήνιο. Πόσο ρεαλιστικός είναι αυτός ο σκληρός όρκος αποχής από το σεξ, αυτός ο κανόνας ενάντια στην ερωτική επιθυμία και άρα ενάντια στην ανθρώπινη φύση; Σχεδόν αδύνατος, αναφέρουν ειδικοί. Θεσμοθετήθηκε μεταξύ άλλων για να διασφαλίζει την υποταγή του κλήρου στην κεντρική εξουσία της παπικής έδρας, πλην όμως εκκολάπτει τα θλιβερά φαινόμενα.