Εξω ρεαλιστής, μέσα ακραίος και διχαστικός

Η τελική προσπάθεια διαμόρφωσης του πολιτικού περιβάλλοντος, με μεθόδους οριακά θεμιτές ή αθέμιτες, αναδύεται ως βασική προτεραιότητα του Αλέξη Τσίπρα για την επόμενη πολιτική περίοδο. Καθώς οι αντοχές της αλλόκοτης συμμαχίας με τους ΑΝΕΛ φτάνουν στα όριά τους και οι ημερομηνίες εκλογών εμφανίζονται στην ατζέντα, το κέντρο αποφάσεων στο Μέγαρο Μαξίμου θέτει σε εφαρμογή το ύστατο σχέδιό του. Στόχος είναι, αφενός, η παγίωση του διπόλου σε ό,τι αφορά την αντιπαράθεση ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ ή Τσίπρα – Μητσοτάκη και, αφετέρου, η υπονόμευση με κάθε δυνατό τρόπο των εκλογικών προοπτικών του ΠαΣοΚ – ΚΙΝΑΛ.

Στο πλαίσιο αυτό, σενάρια αποστασιών και αποσταθεροποίησης διακινούνται με πρωτοφανή ευκολία και ελαφρότητα, συγκεκριμένοι πολιτικοί χώροι πριμοδοτούνται και νέες, αλλόκοτες συμμαχίες επιδιώκονται ή και κυοφορούνται.

Με αυτές τις επιδιώξεις, κατά το επόμενο διάστημα αναμένεται ότι θα πυκνώσουν και θα κυριαρχήσουν οι παρελκυστικές μεθοδεύσεις εκ μέρους της κυβέρνησης, του ίδιου του Πρωθυπουργού, αλλά και άλλων παραγόντων, όπως καταδεικνύεται από τις πρόσφατες, αλλεπάλληλες και ασυνήθιστα συχνές παρεμβάσεις του προέδρου της Βουλής Νίκου Βούτση.

Η αγωνία και η ανησυχία της κυβέρνησης έχουν καταστεί φανερές από τον τρόπο με τον οποίο σπεύδει εσχάτως να σχολιάσει, επισήμως ή μη, τα όσα συμβαίνουν σε άλλους πολιτικούς χώρους.

Εκπληξη, για παράδειγμα, προξένησε μεταξύ στελεχών του κόμματος (ακόμη και μεταξύ πρώην συνεργατών του ίδιου του Πρωθυπουργού) το βιαστικό σχόλιο του Μεγάρου Μαξίμου έπειτα από την ανεξαρτητοποίηση του Γιώργου Λαζαρίδη από τους ΑΝΕΛ.

Οι αναφορές στα σχέδια αποστασίας και στη δήθεν υποκίνηση από επιχειρηματικά συμφέροντα του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης έκανε κάποιους να απορούν: «Τι λόγο έχει το Μαξίμου να σχολιάζει και να παίρνει θέση για τα όσα συμβαίνουν σε ένα άλλο κόμμα; Ας άφηναν τον Καμμένο να κάνει μόνος του τη δουλειά, δεν υπήρχε λόγος να γίνουν απολογητές του» έλεγε χαρακτηριστικά πρώην συνεργάτης του κ. Τσίπρα από την πρώτη περίοδο διακυβέρνησης.

Στο περιστατικό αυτό προστέθηκαν, λίγες ημέρες αργότερα, οι αριστερές φωνές που έσπευδαν να ασκήσουν κριτική στον Κυριάκο Μητσοτάκη με αφορμή τη διαγραφή του Κωνσταντίνου Μίχαλου από τη ΝΔ, σχολιάζοντας αυτή τη φορά τα εσωτερικά της αντιπολίτευσης. Κατά τα όσα ανέφεραν εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ στις τηλεοπτικές και σε άλλες παρεμβάσεις τους, μεταφέροντας την κομματική γραμμή, «η διαγραφή του Μίχαλου πιστοποιεί την ακροδεξιά στροφή του Μητσοτάκη και αποδεικνύει την απομάκρυνση της ΝΔ από τις φιλελεύθερες αρχές και αξίες». Πλην, όμως, με τις θέσεις αυτές οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ φάνηκε ότι ταυτίζονταν με τις απόψεις πρώην στελεχών της ΝΔ (όπως ο εκ των ένθερμων υποστηρικτών του κ. Μίχαλου, Βαγγέλης Αντώναρος), τα οποία και δέχονται κριτική για φιλοκυβερνητικές τάσεις ή πάντως για απόπειρες υπονόμευσης του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Σε ένα δεύτερο επίπεδο, τις τελευταίες εβδομάδες έχει αναδειχθεί και η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να εργαλειοποιήσει την Ακρα Δεξιά με έναν διπλό σκοπό: από τη μία να πλήξει τη ΝΔ με μια ενίσχυση των τάσεων προς την ακραία ψήφο και από την άλλη να υπονομεύσει τις εκλογικές προοπτικές του ΠαΣοΚ – ΚΙΝΑΛ, το οποίο ως γνωστόν φιλοδοξεί να καταλάβει την τρίτη θέση στις κάλπες, αλλά κατά τα δημοσκοπικά φαινόμενα θα πρέπει να δώσει τη μάχη με τη Χρυσή Αυγή.

Ηταν χαρακτηριστικά τα περιστατικά των τελευταίων εβδομάδων στο συγκεκριμένο πεδίο. Η αρχή έγινε με την υπερ-αντίδραση έπειτα από το παραλήρημα του Κ. Μπαρμπαρούση στη Βουλή κατά τη συζήτηση της πρότασης δυσπιστίας της ΝΔ, όταν οι δηλώσεις για σύλληψη του Πρωθυπουργού και του κυβερνητικού του εταίρου κατέστησαν τον βουλευτή της Χρυσής Αυγής καταζητούμενο από την Αστυνομία. Σε αντίστοιχο πνεύμα, δόθηκε ιδιαιτέρως μεγάλη έμφαση στα επεισόδια της Θεσσαλονίκης, κατά τη διάρκεια εκδήλωσης του ΣΥΡΙΖΑ για τη συμφωνία των Πρεσπών την προηγούμενη εβδομάδα.

Οπως διαμορφώνεται η πολιτική ατμόσφαιρα της περιόδου, ο κ. Τσίπρας συνεχίζει το γνωστό παιχνίδι του, εμφανιζόμενος με μια διπλή ταυτότητα. Κολακευμένος από τους επαίνους των ξένων συνομιλητών του, λόγω της προθυμίας που έχει επιδείξει σε όλα τα εκκρεμή εθνικά ζητήματα, παρουσιάζεται στο εξωτερικό ως μετριοπαθής και ρεαλιστής. Την ίδια στιγμή, όμως, στο εσωτερικό είναι ο πρωτεργάτης της πόλωσης, της υποδαύλισης των πολιτικών παθών και της διχαστικής ρητορικής.

Εν αναμονή των εξελίξεων στον χώρο των ΑΝΕΛ, ο Πρωθυπουργός φαίνεται ότι κινείται πλέον προς τις εκλογές, όποτε και αν αυτές γίνουν, έχοντας εναλλακτικά σχέδια. Υπό τις συνθήκες αυτές, το χαρτί που θα επιχειρήσει να παίξει στο προσεχές διάστημα θα είναι αυτό των «εφεδρειών». Αναλόγως και του πότε θα έλθει στη Βουλή προς επικύρωση η συμφωνία με την πΓΔΜ, ο κ. Τσίπρας λέγεται ότι είναι έτοιμος να παρουσιάσει μια αντίδραση στο ενδεχόμενο ρήξης με τον κυβερνητικό εταίρο του ή απώλειας της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας.

Αυτή η απόπειρα θα περιλαμβάνει την «επιστράτευση» και ενσωμάτωση στον ΣΥΡΙΖΑ βουλευτών είτε από τους ΑΝΕΛ είτε από άλλες κοινοβουλευτικές ομάδες και κάποιους από τους ανεξάρτητους. Δεν θα πρόκειται φυσικά για «αποστασίες», αλλά για πολιτικές διευρύνσεις…

Ταυτόχρονα, όμως, επιμελώς καλλιεργείται και η πριμοδότηση ομάδων του ακροαριστερού χώρου, ο οποίος έχει παγιώσει τη θέση του ως άτυπος παράγων της πολιτικής ζωής. Είναι ενδεικτική στο πλαίσιο αυτό η ανοχή που επιδεικνύεται εδώ και καιρό, αλλά και οι νέες λεπτομέρειες των τελευταίων ημερών.

Μεταξύ αυτών η σπουδή με την οποία η κυβέρνηση αλλά και (πάλι) ο Πρόεδρος της Βουλής πανηγύρισαν έπειτα από την απόφαση του πενταμελούς Εφετείου Κακουργημάτων υπέρ της Ηριάννας. «Σήμερα αποκαταστάθηκε μια μεγάλη αδικία απέναντι σε δύο νέους ανθρώπους. Η δημοκρατία και το κράτος δικαίου ανέπνευσαν #free_Irianna» έγραψε ο κ. Τσίπρας στο Τwitter. «Πρόκειται για μια απόφαση λογικής, ανθρωπιάς και στοιχειώδους ανταπόκρισης στο κοινό περί δικαίου αίσθημα» δήλωσε ο κ. Βούτσης.