Πολύ μελάνι χύθηκε για τη συμφωνία του Eurogroup, για την πολυαναμενόμενη ρύθμιση του ελληνικού χρέους.

Παράτες, γραβάτες και Ζάππεια από την κυβερνητική πλευρά, κλαυθμοί, οδυρμοί κι απογοητεύσεις από την πλευρά της αντιπολίτευσης. Ωστόσο το συμπέρασμα για την έκταση , τη μορφή, και τον χαρακτήρα της επιμήκυνσης των ελληνικών χρεών μέχρι το 2032 προκύπτει από τη στάση των αγορών.

Ούτε μέγας ενθουσιασμός, ούτε απόλυτη επιφύλαξη. Όσο περνούν οι μέρες και εμφανίζονται οι αξιολογήσεις και οι εκτιμήσεις των οίκων αξιολόγησης, τόσο η συμφωνία αποκαλύπτεται στις πραγματικές διαστάσεις.

Ούτε θρίαμβος, ούτε καταστροφή λοιπόν, μια ενδιάμεση συνθήκη εντέλει διαμορφώνεται για το ελληνικό χρέος και τις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας.

Κάτι που αποτυπώνεται στο επιτόκιο των δεκαετών ελληνικών τίτλων.

Αρχικώς με την ανακοίνωση της συμφωνίας παρατηρήθηκε έντονα πτωτική τάση, αλλά χωρίς συνέχεια. Από το 4,70% που είχε διαμορφωθεί πριν τη συμφωνία υποχώρησε κοντά στο 4% για να ανυψωθεί πάνω από το 4,10% χθες και σήμερα.

Η κυβέρνηση ήλπιζε ότι θα πέσει κάτω του 4% και προοπτικά στο τέλος Αυγούστου, με το ολοκληρωτικό κλείσιμο της δανειακής σύμβασης και των μνημονίων, να προσεγγίσει το 3%.

Όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι οι προσδοκίες αυτές δεν ικανοποιούνται.

Το ύψος του επιτοκίου αντανακλά ακριβώς τη σύνθετη κρίση των αγορών για τη συμφωνία του Εurogroup. Αναγνωρίζουν μεν τη διευκόλυνση που προσφέρθηκε στην Ελλάδα να διαχειριστεί, υπό όρους, με σχετική άνεση, μεσοπρόθεσμα το πανύψηλο χρέος, αλλά μακροπρόθεσμα διατηρούνται οι επιφυλάξεις ως προς τη βιωσιμότητά του.

Με άλλα λόγια οι αγορές αποδέχονται ότι η Ελλάδα έχει μια ευκαιρία να εξυγιάνει σε μονιμότερη βάση την οικονομία μέχρι το 2032, αλλά τίποτε για την ώρα δεν εγγυάται ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις θα πράξουν τα δέοντα προκειμένου όντως η χώρα να απαλλαγεί από την παγίδα χρέους στην οποία έχει περιέλθει από το 2009 και εντεύθεν.

Προφανώς έχει αξία ο χρόνος των 14 χρόνων που προσφέρθηκε, αλλά κατά πάσα βεβαιότητα δεν αποτελεί πανάκεια.

Το χρέος θα ελεγχθεί μόνο εάν η ελληνική οικονομία επιτύχει σταθερά τα επόμενα χρόνια εντυπωσιακές αναπτυξιακές επιδόσεις.

Αυτή είναι η βασική συνθήκη απαλλαγής από την παγίδα χρέους.

Όλα λοιπόν προσεχώς θα κριθούν στο πεδίο της ανάπτυξης και των επενδύσεων. Μόνο ένα ισχυρό αναπτυξιακό κύμα θα προσφέρει την έξοδο από τη μακροχρόνια παγίδα χρέους.