«Η Ισπανία στο εδώλιο για τα κλεμμένα μωρά του Φράνκο»… Με τέτοιους τίτλους υποδέχεται ο Τύπος τη δίκη-ορόσημο που άρχισε την Τρίτη (26/6) στη Μαδρίτη. Στην πραγματικότητα, στο εδώλιο κάθεται ένας 85χρονος γυναικολόγος, ο δρ Εδουάρδο Βέλα, ο οποίος κατηγορείται ως εμπλεκόμενος σε μια παράνομη υιοθεσία νεογέννητου βρέφους στα τέλη της δεκαετίας του 1960.
Αλλά η υπόθεση σχετίζεται άμεσα με το διαβόητο και σκοτεινό δίκτυο παράνομων υιοθεσιών με δεκάδες χιλιάδες θύματα, γονείς και μωρά, στην Ισπανία του δικτάτορα Φρανθίσκο Φράνκο. Αν καταδικαστεί ο γιατρός, ο πρώτος που κάθεται στο εδώλιο για την υπόθεση, οι ενώσεις των θυμάτων ελπίζουν να ανοίξει η έρευνα και να χυθεί επιτέλους άπλετο φως σε αυτό το «θεσμικό έγκλημα» από το παρελθόν.
Πιστεύεται ότι χιλιάδες οικογένειες έπεσαν θύματα της παράνομης πρακτικής των υιοθεσιών, που άρχισαν λίγο μετά το τέλος του ισπανικού εμφυλίου και συνεχίστηκαν ακόμα και μετά τον θάνατο του Φράνκο, το 1975.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις, ως και 300.000 μωρά πάρθηκαν συνολικά από τις βιολογικές μητέρες τους και δόθηκαν σε άλλες οικογένειες, οι οποίες υποστήριζαν το καθεστώς του Φράνκο. Μεταξύ αυτών των γυναικών πολλές ήταν ανύπαντρες μητέρες, γυναίκες με «εκφυλισμένες» πολιτικές απόψεις ή κορίτσια από φτωχές οικογένειες.
Ο δρ Βέλα, ο οποίος εργάστηκε ως γυναικολόγος στην κλινική του Σαν Ραμόν στη Μαδρίτη, κατηγορείται ότι παρανόμως απομάκρυνε την αντίδικο Ινές Μαδριγάλ από την βιολογική μητέρα της την άνοιξη του 1969 και την έδωσε στην 46χρονη γυναίκα που ψευδώς εμφανίστηκε στο πιστοποιητικό γέννησης ως πραγματική μητέρα της, και η οποία την ανέθρεψε.
Ο Βέλα αντιμετωπίζει ποινή φυλάκισης 11 ετών εάν καταδικαστεί για παράνομη κράτηση, παραποίηση επίσημων εγγράφων και πιστοποίηση ανύπαρκτης γέννησης.
Η ιστορία της Ινές

Η Ινές Μαδριγάλ, 49 ετών σήμερα, λέει ότι η (θετή) μητέρα της (Ινές Πέρεθ) της είπε την αλήθεια όταν η ίδια έγινε 18 ετών. Της αποκάλυψε ότι έλαβε το μωρό «ως δώρο» από ιησουίτη ιερέα, καθώς εκείνη και ο σύζυγός της δεν μπορούσαν να κάνουν παιδιά. Η Πέρεθ, η οποία πέθανε πριν από δύο χρόνια σε ηλικία 93 ετών, υποστήριξε τις προσπάθειες της κόρης της να ανακαλύψει περισσότερα για τους βιολογικούς γονείς της.
«Πάντα λέω ότι δεν με γέννησε εκείνη, αλλά γεννήθηκα στην καρδιά της» είπε η Μαδριγάλ στον «Guardian». «Ζούσε για να με φροντίζει και να με βλέπει ευτυχισμένη».
Εργαζόμενη στους ισπανικούς σιδηροδρόμους και πρόεδρος της οργάνωσης «SOS Κλεμμένα Μωρά» στη Μούρθια, η Μαδριγάλ δεν έχει αυταπάτες. Λέει ότι δεν περιμένει πως αυτή η διήμερη δίκη θα δώσει τις απαντήσεις σε όσα ψάχνει εδώ και χρόνια.
«Προφανώς και δεν νομίζω ότι ο Βέλα θα μου πει την αλήθεια. Δεν πρόκειται να μου πει ποια είναι η μητέρα μου, ή για τις συνθήκες υπό τις οποίες με πήραν από εκείνη (σ.σ.: αν την εκφόβισαν, αν την απείλησαν, αν της είπαν ότι το βρέφος πέθανε). Δεν είμαι τόσο αφελής για να πιστέψω ότι θα συμβεί αυτό, αλλά θα ήθελα πολύ να πάρουμε τα αρχεία για όλες τις γυναίκες που γέννησαν στην κλινική Σαν Ραμόν. Αυτό πιθανότατα δεν θα συμβεί, και πρέπει να συμβιβαστώ με την πραγματικότητα. Ελπίζω μόνο να υπάρξει μια καταδικαστική απόφαση» είπε η Μαδριγάλ.
Σύμφωνα με την ίδια και άλλα μέλη της οργάνωσης, το ζητούμενο είναι να ανοίξουν ξανά χιλιάδες παρόμοιες υποθέσεις που έχουν μπει στο αρχείο.
«Σουπερμάρκετ μωρών»

«Αυτό είναι το πιο σημαντικό ζήτημα, γιατί επί 60 χρόνια ήμασταν το σουπερμάρκετ μωρών για την Ευρώπη και τη Νότια Αμερική, όχι μόνο για την Ισπανία» λέει η Μαδριγάλ.
Ο δικηγόρος της είπε ότι ενώ η ισπανική αστυνομία γνώριζε για το σκάνδαλο τουλάχιστον από το 1981, χρόνια απόκρυψης και συγκάλυψης έχουν εξαφανίσει αρχεία και στοιχεία (η κλινική Σαν Ραμόν έχει κλείσει).
Πολλοί λένε ότι η υπόθεση Μαδριγάλ δίνει σήμερα στην Ισπανία την ευκαιρία να ξεπεράσει κοινωνιολογικά και ψυχολογικά εμπόδια του παρελθόντος και να αναγνωρίσει τι συνέβη σε τόσες οικογένειες.
Η ένωση Anadir (Εθνική Ενωση για τα Θύματα Παράνομης Υιοθεσίας) υπολογίζει ότι το 15% των υιοθεσιών στην Ισπανία εκείνο το χρονικό διάστημα ήταν το αποτέλεσμα της λήψης βρεφών χωρίς τη συγκατάθεση των βιολογικών γονέων τους.
Ο Βέλα παραδέχθηκε ότι υπέγραψε το ψευδές πιστοποιητικό τοκετού για τη Μαδριγάλ, αλλά είπε στον ανακριτή ότι, ως διευθυντής της κλινικής, υπέγραφε έγγραφα χωρίς να τα διαβάζει.


«Επανεκπαίδευση» παιδιών

Σύμφωνα με τις οργανώσεις των θυμάτων, στις δεκαετίες του ’40 και του ’50 τουλάχιστον 30.000 παιδιά που ανήκαν σε οικογένειες Δημοκρατικών, των ηττημένων του εμφυλίου, αρπάχθηκαν από τους φυσικούς γονείς και κατέληξαν σε ορφανοτροφεία με στόχο την «επανεκπαίδευσή» τους. Στη συνέχεια, τα παιδιά δόθηκαν για υιοθεσία σε οικογένειες φίλα προσκείμενες στο καθεστώς.
Ενώσεις θυμάτων λένε ότι οι αρπαγές βρεφών συνεχίστηκαν επ’ αμοιβή και γίνονταν με την πλήρη ανοχή της Καθολικής Εκκλησίας. Εκτός από τις φυλακές, όπου άρπαζαν τα νεογέννητα από κρατούμενες, παιδιά «εξαφανίζονταν» από μαιευτήρια και κάποια ιδρύματα που λειτουργούσαν υπό την αιγίδα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.
Ακόμα χειρότερα: φαίνεται πως μια οργανωμένη και επικερδής επιχείρηση στήθηκε πάνω στις παράνομες υιοθεσίες, ιδίως τις δεκαετίες του ’60 και του ’70. Οι οργανώσεις λένε πως θύματα δεν ήταν πια μόνο οι πολιτικοί αντιφρονούντες, αλλά ανύπαντρες μητέρες και φτωχά ζευγάρια, στα οποία συχνά έλεγαν ότι «το μωρό πέθανε».
Γιατροί, ιερείς, καλόγριες, δικαστές και συμβολαιογράφοι φέρονται εμπλεκόμενοι για συμμετοχή στο κύκλωμα πώλησης βρεφών. Πελάτες ήταν συνήθως εύπορα ζευγάρια που πλήρωναν για τα παιδιά, χωρίς να κάνουν πολλές ερωτήσεις.

HeliosPlus