Οταν ο Μάρκο Φερέρι «συνάντησε» τον Τσαρλς Μπουκόφσκι

Συγγραφέας που καθιέρωσε ένα απολύτως δικό του στυλ γραφής, βιωματικό, πρόστυχο, ποιητικό, ο Τσαρλς Μπουκόφκσι (Αντερναχ Δυτικής Γερμανίας 1920 – Λος Αντζελες, Καλιφόρνια, ΗΠΑ 1994) παραμένει μια μοναδική περίπτωση στον χώρο της αμερικανικής λογοτεχνίας και ποίησης. Το αμίμητο ύφος του, την ίδια ώρα κυνικό αλλά και συναισθηματικό, στηρίζεται στην ωμή καταγραφή των εμπειριών του –κυρίως σεξουαλικών και επαγγελματικών. Δημοσίως άρχισε να το καλλιεργεί μέσω της εβδομαδιαίας στήλης «Σημειώσεις ενός πορνόγερου» («Νotes of a Dirty Οld Μan») στις αρχές της δεκαετίας του 1960, όταν προσελήφθη στην περιθωριακή εφημερίδα «Οpen City». Ο Μπουκόφσκι πέρασε από διάφορα επαγγέλματα, από χειριστής ασανσέρ και εργάτης μέχρι ταχυδρομικός υπάλληλος, ένα επάγγελμα στο οποίο αφιέρωσε τη συλλογή διηγημάτων «Το ταχυδρομείο».

Ο κινηματογράφος ανακάλυψε τον Τσαρλς Μπουκόφσκι καθυστερημένα, στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Ηταν ο Ιταλός Μάρκο Φερέρι (Μιλάνο 1928 – Παρίσι 1997) ο ίδιος ένας αιρετικός και ακραίος κινηματογραφιστής («Το μεγάλο φαγοπότι», «Η τελευταία γυναίκα», «Γεια σου πίθηκε») που απέκτησε πρώτος δικαιώματα βιβλίου του Μπουκόφσκι, ίσως του πιο διάσημου, με τον τίτλο «Ερωτικές ιστορίες καθημερινής τρέλας». Είναι η ιστορία ενός παρακμιακού, αλκοολικού μεσήλικου του Λος Αντζελες, ο οποίος «προδίδει» τελικά τον έρωτά του με μια όμορφη, νεότερή του γυναίκα, όταν για πρώτη φορά του δίνεται η ευκαιρία έκδοσης έργων του στη Νέα Υόρκη.

Ο Μάρκο Φερέρι γύρισε την ταινία στην Αμερική, στα αγγλικά και με τον επιβλητικό «κασσαβετικό» ηθοποιό Μπεν Γκαζάρα (Νέα Υόρκη 1930 – Νέα Υόρκη 2012) στον ρόλο του κεντρικού ήρωα, ο οποίος είναι φυσικά ένα alter ego του ίδιου του Μπουκόφσκι. Δίπλα του, μια καλλονή της εποχής που γυρίστηκε η ταινία, η Ιταλίδα Ορνέλα Μούτι, πρωταγωνίστρια και στην «Τελευταία γυναίκα» του Φερέρι.

Εξαφανισμένη εδώ και χρόνια από τις αίθουσες και τις τηλεοπτικές μεταδόσεις, η ταινία του Φερέρι επαναπροβάλλεται σε νέα επεξεργασμένη κόπια από αύριο Πέμπτη στη Ριβιέρα των Εξαρχείων και την Οαση του Παγκρατίου. Εξυπνη επιλογή, εντάσσεται στην καλή προσπάθεια της εταιρείας διανομής Bibliotheque Open, που διακρίνεται για τις σωστές επιλογές της, καθώς οι ταινίες που διανέμει το καλοκαίρι σημειώνουν επιτυχία (πέρυσι το «Σημασία έχει ν’ αγαπάς» του Αντρέι Ζουλάφσκι ήταν μια από τις επιτυχίες του καλοκαιριού).

Οπως σε όλα τα βιβλία του Μπουκόφσκι, έτσι και στις «Ερωτικές ιστορίες καθημερινής τρέλας» σεξ και αλκοόλ είναι «πρωταγωνιστές» μέσα στην ατμόσφαιρα παρακμής και σήψης που ο Μπουκόφσκι ξέρει τόσο καλά να περιγράφει. Στο μέσο όλων αυτών, ένας άνδρας τσακισμένος από τη ζωή αλλά την ίδια ώρα θαρραλέος, με μια κάπως μπλαζέ αντιμετώπιση των πραγμάτων. Η συλλογή αυτών των διηγημάτων από τα οποία ο Φερέρι εμπνεύστηκε μια ιστορία κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1972 στην Αμερική, ενώ στη χώρα μας από τις εκδόσεις Οδυσσέας στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Την ίδια περίοδο με τα «Γυναίκες» και «Ανθρωπος για όλες τις δουλειές» –όλα με πολύ καλές πωλήσεις (το τελευταίο επανεκδόθηκε εφέτος από τις εκδόσεις Factotum).

Ο Φερέρι έκανε την αρχή. Σήμερα, περισσότερα από 40 έργα του Τσαρλς Μπουκόφσκι έχουν εμπνεύσει τον οπτικοακουστικό χώρο, αν και τα περισσότερα είναι σύντομα βίντεο ή μικρού μήκους ταινίες. Στις μεγάλου μήκους περίοπτη θέση έχει το «Barfly» του Μπαρμπέτ Σρεντέρ με τον Μίκι Ρουρκ στον ρόλο του Μπουκόφσκι και το «Factotum» του Μπεντ Χάμερ όπου τον συγγραφέα υποδύθηκε ο Ματ Ντίλον.