Φεύγει ή μένει ο κ. Τσίπρας;

Στις πολλές συζητήσεις ανά τη χώρα δύο βασικά πολιτικά σενάρια τίθενται στο τραπέζι προς αξιολόγηση.

Το πρώτο, θέλει τον λαό, ή καλύτερα το εκλογικό σώμα, να κυριαρχείται στις προσεχείς εκλογές, όποτε αυτές διεξαχθούν, από το δίλημμα «φεύγει ή μένει ο Τσίπρας;». Οσοι διακινούν το συγκεκριμένο σενάριο εκτιμούν ότι αυτό θα είναι το βασικό ερώτημα που θα κληθεί να απαντήσει ο ελληνικός λαός και πιστεύουν επίσης ότι η απάντηση έχει ήδη δοθεί.

Κατ’ αυτούς, ο Τσίπρας εμετρήθη, εζυγίσθη και απεδείχθη ελλιποβαρής. Και άρα η πλειοψηφία των εκλογέων θα του δείξει τον δρόμο της εξόδου. Επιμένουν δε ότι ο κύριος όγκος των ψηφοφόρων από τη στιγμή που έχει επιλέξει να διώξει τον Τσίπρα από την εξουσία δεν θα διστάσει να ψηφίσει Μητσοτάκη, ακόμη κι αν ιδεολογικοπολιτικά και συναισθηματικά είναι μακριά του.

Οπερ μεθερμηνευόμενον μπορεί να οδηγήσει τον Μητσοτάκη ακόμη και στην αυτοδυναμία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα ενδιάμεσα κόμματα και σχήματα.

Κατά την εκδοχή του συγκεκριμένου σεναρίου ο ενδιάμεσος χώρος μεταξύ Τσίπρα και Μητσοτάκη θα λεηλατηθεί στην κυριολεξία, γιατί απλούστατα έχει απολέσει την αυθυπαρξία του καθώς τα στελέχη του αλληθωρίζουν προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση.

Προς επιβεβαίωση του παραπάνω σεναρίου υπενθυμίζουν ότι κάτι ανάλογο συνέβη στις τρεις διαδοχικές εκλογές του 1989 και του 1990, και έφερε τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, πατέρα του Κυριάκου, στην εξουσία.

Το δεύτερο, αναγνωρίζει στον Τσίπρα επικοινωνιακές και άλλες δυνατότητες, που δεν έχει ο Μητσοτάκης.

Οτι δηλαδή μέχρι τώρα απεδείχθη εφτάψυχος και πως διαθέτει τα εργαλεία, οικονομικά και άλλα, προκειμένου να χτίσει μια νέα πολιτική και κοινωνική συμμαχία, ικανή να καταστήσει ντέρμπι την επόμενη εκλογική αναμέτρηση.

Σύμφωνα με το σενάριο αυτό, ο Τσίπρας διατηρεί ισχυρό επικοινωνιακό επιτελείο, έχει ήδη δώσει δείγματα γραφής προς τις λαϊκές τάξεις και μπορεί να καλλιεργήσει εκ νέου προσδοκίες ότι θα φροντίσει περισσότερο τους φτωχούς στα χρόνια της ανάκαμψης απ’ ό,τι ο Μητσοτάκης.

Επιπλέον εκτιμούν ότι προσεχώς θα επιχειρήσει να ανυψώσει νέες διαχωριστικές γραμμές απέναντι στο εθνικιστικό και καθυστερημένο τμήμα της συντηρητικής δεξιάς παράταξης –κάτι που δεν μπορεί να κάνει ο Μητσοτάκης γιατί φοβάται την απώλεια δεξιών ψηφοφόρων –σε μια προσπάθεια να κερδίσει τους νέους και βεβαίως να προσελκύσει ξανά τους «άστεγους» ψηφοφόρους του παλαιού ΠαΣοΚ.

Ηδη τέτοιες πολιτικές αποτυπώνονται στο Μεσοπρόθεσμο, σημειώνουν με νόημα όσοι διακινούν το σενάριο Τσίπρα.

Μέχρι τώρα στους ανά την Ελλάδα καφενέδες το σενάριο Μητσοτάκη δείχνει επικρατέστερο, αλλά είναι πολύ νωρίς για συμπεράσματα.

Η μάχη μόλις τώρα αρχίζει και τα γεγονότα είναι μπροστά…