Τηρουμένων των αναλογιών το δείγμα ήταν καλό. Και με τους Ελβετούς, αλλά και με τους Αιγύπτιους δύο συγκροτήματα που έχουν εξασφαλισμένη θέση στο Μουντιάλ που έρχεται.

Για την απογοήτευση του αποκλεισμού, το χρονικό σημείο, το μπάχαλο της Σούπερ Λιγκ και τέλος πάντων όλη αυτή την ωραία ατμόσφαιρα η εθνική μας κατέθεσε ικανοποιητικό δείγμα γραφής. Θύμισε μάλιστα σε όλους μας ότι σε γενικές γραμμές έχει και μπόλικο υλικό.

Αν ήταν μάλιστα και σωστά μοιρασμένο στο γήπεδο, θα μπορούσε όντως να υπάρξει και προσδοκία. Έλα όμως που δεν είναι…

Και κάπου εδώ η ένσταση μας, προς τους προπονητές του κόσμου: Χτίζουμε κάτι με βάση το υλικό που διαθέτουμε ή με βάση τις ιδέες μας; Διότι αν παρονομαστής είναι ο πρώτος τότε πολύ δύσκολα μπορεί να ταιριάξει στο ελληνικό μοτίβο κάθε σχήμα με πλάτος στις γραμμές. Δεν υπάρχουν ακραίοι στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ούτε μπακ -πέραν του Βασίλη Τοροσίδη – ούτε και εξτρέμ εξαιρώντας τον Λάζαρο.

Ο επόμενος στόχος για την εθνική ομάδα είναι η πρόκριση στο Euro 2020. Σε αυτή την διετία λοιπόν ο Τόρο με το καλό θα φτάσει στα 35 και ο Χριστοδουλόπουλος στα 34. Πίσω από αυτούς; Σχεδόν κανείς. Αντίθετα το οπλοστάσιο είναι γεμάτο από στόπερ πρώτης γραμμής (Μανωλάς, Παπασταθόπουλος, Ρέτσος, Κυριάκος Παπαδόπουλος αλλά και Σιόβας, Τζαβέλας κλπ).

Υπάρχει ένας ικανοποιητικός αριθμός κεντρικών χαφ (Ζέκα, Σάμαρης, Ταχτσίδης, Τζιώλης), υπάρχουν μπόλικοι γύρω από το «10» (Φορτούνης, Πέλκας, Μάνταλος, Μπακασέτας) υπάρχουν και δύο-τρεις καλοί επιθετικοί (Μήτρογλου, Καρέλης, Δώνης). Αυτό το υλικό είναι ικανό να πάει στον πόλεμο αποκλειστικά από τον άξονα!

Ο συμπαθής και χαμηλών τόνων Σκίμπε προσπαθεί να παντρέψει τις ιδέες του με το υλικό και σχηματοποιεί κάτι σαν 4-2-3-1 δίχως ακραίους επιθετικούς. Ίσως φαντάζεται ότι η πρόκριση στο Euro δεν έχει μεγάλο συντελεστή δυσκολίας και ότι τέλος πάντων με κάποιο τρόπο περνά από τις κατοχές μπάλας, από τον τρόπο που θα ανοίξεις τις αντίπαλες άμυνες.

Η Ελλάδα όμως αυτό το μοτίβο ποδοσφαίρου όχι μόνο δεν μπορεί να το υποστηρίξει, αλλά στην πραγματικότητα δεν το γνωρίζει. Όσο πιο γρήγορα προσαρμοστεί σε αυτό ο Γερμανός τόσο πιο γρήγορα θα μπει και η εθνική ομάδα στο σωστό μονοπάτι. Κάτι σε 3-5-2 ή ακόμη και σε 5-3-2 καθώς στην πραγματικότητα το υλικό μας προς τα εκεί μας πηγαίνει μοιάζει πιο ορθολογικό.

Ο Σκίμπε όταν ήρθε στην Ελλάδα ξεκίνησε ουσιαστικά από αυτό. Τον θορύβησαν μάλλον οι φιλικές ήττες από την Τουρκία (3-0 τον Νοέμβρη του ΄15) και την Ισλανδία (2-3, Μάρτη του ΄16) και πήγε σε κάτι πιο οικείο σε εκείνον. Αυτό το 4-2-3-1 όμως έδειξε το ταβάνι του στα προκριματικά του Μουντιάλ και κυρίως σε εκείνο το μπαράζ στην Κροατία (4-1).

Αν ο στόχος είναι απλά η πρόκριση στο Euro που έρχεται ίσως η δουλειά να γίνει και έτσι. Αν ο στόχος είναι να φτιαχτεί μια καλή ομάδα με βάση το υλικό, η στροφή είναι αναγκαία. Το πρώτο ανανεώνει το συμβόλαιο του προπονητή. Το δεύτερο μάλλον αλλάζει την κλίμακα της εθνικής ομάδας…