Εγκαταλελειμμένα δωμάτια με τους σοβάδες πεσμένους, «σατανικά» παιδάκια στην ακροθαλασσιά, αλλά και οικογενειακές γιορτές, μερικά οικεία χαμόγελα, και ζηλευτά άλογα κάτω από πλατάνια. Επεισόδια κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων στο κέντρο της Αθήνας, αλλά και στιγμιότυπα από την Αρχαία Ολυμπία. Οι φωτογραφίες του Δημήτρη Τσουμπλέκα, οι οποίες συνθέτουν τη νέα ατομική έκθεσή του υπό τον τίτλο «Τέξας/ Το πρόβλημα με τη δική μας κατάσταση τώρα», είναι ετερόκλητες ως προς το περιεχόμενό τους. Αλλά έχουν (τουλάχιστον) ένα κοινό σημείο, ένα φωτογραφικό «ύφος» που σηματοδοτεί «τη φθορά και την απώλεια, και σε κάθε περίπτωση την “κρίση”, που είναι και η λέξη της χρονιάς», όπως λέει ο δημιουργός.

«Εν ολίγοις, το “Τέξας” είναι ένα είδος αποχαιρετισμού, μια επισήμανση του οριακού. Και όριο, όπως μας θυμίζει ο Χάιντεγκερ, “δεν είναι αυτό στο οποίο κάτι σταματά, αλλά όπως το είχαν ήδη αναγνωρίσει οι Ελληνες, το όριο είναι εκείνο (σ.σ.: το σημείο) απ’ όπου κάτι αρχίζει να εκδιπλώνει την ουσία του” […] Το “Τέξας” αποτελείται από βίαια πειράματα επαναπατρισμού» (περι)γράφει η συγγραφέας Αμάντα Μιχαλοπούλου αναφερόμενη στη δουλειά του Τσουμπλέκα.

«Σίγουρα είναι οριακό το σημείο στο οποίο έχουμε φτάσει, με την έννοια ότι είναι πολύ κρίσιμο» λέει ο ίδιος ο φωτογράφος και στη συνέχεια εξηγεί: «Στις αρχές του 2011, όταν επιστρέψαμε με τη σύζυγό μου στην Ελλάδα, από το Βερολίνο όπου ζούσαμε τα τελευταία επτά χρόνια, άρχισα να φωτογραφίζω χωρίς να ξέρω αν και ακριβώς πώς θα χρησιμοποιήσω τις εικόνες αυτές. Δεν είχα κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μου, ήταν μια προσπάθεια να γνωρίσω ξανά αρχικά την Αθήνα, στη συνέχεια την Ελλάδα – την οποία βρήκα πολύ διαφορετική, και τελικά έκανα μια προσπάθεια να προσδιορίσω τη θέση μου μέσα σε αυτή».

Η διαφορετικότητα της Αθήνας και της Ελλάδας που συνάντησε ο Τσουμπλέκας, και την οποία τώρα αποτυπώνει στις εικόνες του, «έχει να κάνει συνολικά με την ενέργεια της πόλης, όπως προέρχεται από τους κατοίκους της. Και αυτή η “ενέργεια” έχει αλλάξει έντονα ιδίως στις μεγάλες πόλεις». Αλλά σχετίζεται και με «την αμηχανία μας απέναντι στην πραγματικότητα, μια αδυναμία καταρχήν θέασης της πραγματικότητας και έπειτα κατανόησής της».

Ο Δημήτρης Τσουμπλέκας αφηγήθηκε τον «επαναπατρισμό» του με περίπου 1.500 εικόνες, αλλά έγινε μια πολύ αυστηρή επιλογή προκειμένου να στηθεί η εν λόγω έκθεση (αποτελείται από 34 φωτογραφίες και ένα βίντεο), η οποία πήρε το όνομά της από ένα παράδοξο της αληθινής ζωής: «Ημουν στην Πρέβεζα και μαζί με κάποιους φίλους πήγαμε σε ένα καφενείο το οποίο βρισκόταν στο πουθενά, και ονομαζόταν “Tέξας”. Μας είπαν, λοιπόν, ότι το συγκεκριμένο καφενείο λεγόταν παλαιότερα “Τα τρία αδέλφια”, έως ότου, όπως λέγεται, ένας απατημένος σύζυγος σκότωσε εκεί τον εραστή της γυναίκας του. “Εγινε του Τέξας”, “έγινε του Τέξας” έλεγαν συνέχεια οι ντόπιοι μέχρι που το καφενείο βγήκε “Τέξας”».

Στην προκειμένη περίπτωση, όπου “Τέξας”, μπορείτε να βάλετε την Ελλάδα της κρίσης, αντί για το καφενείο της Πρέβεζας. Μόνο που δεν ρώτησα τον Δημήτρη Τσουμπλέκα ποιος είναι εδώ ο απατημένος σύζυγος και δολοφόνος, και ποιος ο εραστής και θύμα.

*Η έκθεση του Δημήτρη Τσουμπλέκα, υπό τον τίτλο «Τέξας/ Το πρόβλημα με τη δική μας κατάσταση τώρα», εγκαινιάζεται την Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου στις 7.30 μ.μ. στο Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Ιλεάνα Τούντα όπου θα φιλοξενείται ως τις 10 Μαρτίου.