Στην αρχή, ακόµη και πριν από 3-4 χρόνια, ήταν µόνο αυτοί που θα περιέγραφαν τότε τον εαυτό τους ως hipsters που είχαν ανακαλύψει τους δρόµους του ιστορικού κέντρου από την Παλιά Βουλή µέχρι την Αθηνάς. Αριστερά και δεξιά της Κολοκοτρώνη υπήρχαν ήδη τα µπαρ που τραβούσαν τους πιο ψαγµένους από τους πιτσιρικάδες της Αθήνας και όλο αυτό το πηγαινέλα πριν από δύο καλοκαίρια δηµιούργησε την «πιάτσα» της πλατείας Καρύτση. Εκεί, οι µοντέρνοι της Αθήνας δεν ήταν πια µόνοι τους. Οι µόδες είναι κολλητικές και έτσι και άλλες συγγενικές κάστες άρχιζαν να προτιµούν τα µπαρ κάτω από τη Σταδίου. Η σύνθεση έγινε λίγο πιο mainstream και οι απαιτήσεις ανέβηκαν ένα επίπεδο.

Προφανώς µπορείς ακόµη να στριµωχτείς σε ένα στενό µπαρ και να πιεις το ποτό σου σε ένα νεροπότηρο ανάµεσα σε τοίχους που έχουν να βαφτούν εδώ και µια δεκαετία, αλλά υπάρχουν δύο-τρία καινούργια µπαρ που άνοιξαν τον χρόνο που µας πέρασε και τα οποία σκοπεύουν να δώσουν καλύτερες επιλογές. Χρονικά, το «Gin Joint» ήταν το πρώτο από αυτά, στη Χρήστου Λαδά 1. Σε έναν τοίχο έχει κρεµασµένη µια αφίσα από την «Καζαµπλάνκα» µε τον Χάµφρεϊ Μπόγκαρτ και την ατάκα «From all the gin joints in the world…» και αυτό ακριβώς σκοπεύει να είναι αυτό το µπαρ: ένα µαγαζί όπου µπορείς να πιεις όποιο τζιν θέλεις και όποιο κοκτέιλ είναι βασισµένο σε αυτό. Αλλωστε, το τζιν για άτοµα ηλικίας από 25 µέχρι 40 ετών που συχνάζουν στο κέντρο είναι ό,τι το ουίσκι για τα µπουζούκια. Η µουσική είναι ρετρό, συνήθως παίζει τζαζ που τοποθετείς από τον Μεσοπόλεµο ως το 1950.

Τα κοκτέιλ αποτελούν το δυνατό χαρτί και σε άλλα µαγαζιά. Το «42», στο νούµερο 3 της Κολοκοτρώνη, φροντίζει να ανανεώνει κάθε τρεις µήνες τη λίστα µε αυτά που φτιάχνει. Ενα κλασικό µπαρ, µε τα κόκκινα χρώµατά του και το ξύλο να σε κάνουν να το νιώθεις ζεστό και «ακριβό». Υπεύθυνος για αυτό είναι ο mixologist Χρήστος Χουσέας που ξέρει την περιοχή και τον κόσµο της όπως ξέρει και τα κοκτέιλ – το προηγούµενο µαγαζί του ήταν το «Baba au Rum», το πρώτο σωστό κοκτέιλ µπαρ του κέντρου. Πιο πρόσφατο είναι το «Tailor Made» που άρχισε να τραβάει τον κόσµο προς τη µικρή πλατεία της Αγίας Ειρήνης. Επειδή είναι στέκι που δουλεύει πολύ από το µεσηµέρι, εκτός από καλά ποτά, θέλει να προσφέρει και σωστό καφέ. Μπορείς να διαλέξεις από αρκετές fair trade ποικιλίες και αν σου αρέσουν µπορείς να αγοράσεις και για το σπίτι. Οι σερβιτόροι τον σερβίρουν ακριβώς όπως πρέπει και σου εξηγούν τα χαρακτηριστικά της γεύσης. Στεγάζεται σε ένα παλιό νεοκλασικό του Ερνέστου Τσίλερ που αρχικά ήταν ξενοδοχείο. Η προσωπογραφία που κοσµεί έναν από τους τοίχους απεικονίζει τον αρχιτέκτονα του κτιρίου: ∆εν είναι ούτε ο Βενιζέλος ούτε ο Λένιν. Το λέω γιατί κάτι τέτοια ακούω από τις διπλανές παρέες όταν κάθοµαι στον ξύλινο πάγκο απέναντι από το µπαρ.